Vrijdag 30 april

Omdat het morgen dag van de arbeid is, was er vandaag groentenmarkt. Voor de laatste keer gingen we er naar toe en kochten heel wat vers fruit en groenten. We amuseerden ons op koopjesjacht, net alsof we door de winkelstraten van Brugge liepen. We kochten wat souveniers, want nu begint onze tijd daarvoor toch wel op z'n einde te lopen. We namen afscheid van onze vaste marktkramer.
S' Middags hadden we afgesproken met Martha, een psychopedagoge, die werkt in de privéschool waar we maandag te gast waren. Ze toonde heel trots haar werken over poëzie en litteratuur waarmee ze de leerlingen probeert aan te moedigen om boeken te lezen. Ook was ze trots over al haar werkjes uit de lessen Artes. En terecht. Het is een heel enthousiaste dame, die weet waarmee ze bezig is. Daarna toonde ze nog wat leerlingendosiers van leerlingen met problemen. Ze analyseert tekeningen van kinderen en zo achterhaalt ze de persoonlijke achtergrond/trauma's die aan de basis liggen van de schoolproblemen. Als dat niet vooruitstrevend is! We werden ten slotte helemaal verrast toen ze een van de leerlingen bij haar riep. Adelson, een 18-jarige rolstoelpatiënt, volgt sinds Martha in de school werkt gewoon de lessen bij. Hij kan echter niet schrijven zoals de anderen, hij doet dit met zijn voet! We waren meteen onder de indruk toen hij z'n naam begon te schrijven met z'n voet! Hij speelde ook samen met een andere leerling mikado, eveneens met z'n voeten. We zagen dat hij hier wel veel inspanning voor moet doen. We merkten dat hij hier erg welkom is en dat de leerlingen goed met hem omgaan. Martha vertelde dat ze hier slechts halftijds werkt want 's middags werkt ze in een dagcentrum voor mentale en psychiatrische patiënten. We gingen in op haar verzoek om eens met haar mee te gaan. Hup, de auto in en nog geen 10 minuten later stonden we er al. Alle bewoners keken ons nieuwsgierig aan en na onszelf voor te stellen, samen liedjes te zingen en hun kunstwerkjes te bewonderen, kregen we daarenboven nog een rondleiding en een zelfgemaakt bloemetje cadeau. We voelden hier veel warmte van deze mensen en bewonderden het werk van alle opvoeders! Onze dag was nog steeds niet ten einde want we hadden nog een afspraak op de praça (markt) met de capoeiravrienden. Vandaag spelen ze speciaal op het dorpsplein om uit te pakken met hun gevechtsdans bij het volk. We deden dienst als plaatselijke fotografes en vonden het niet erg niet te hoeven spelen in de roda. Want een afgang maken zouden we zeker gedaan hebben... Nadat we iedereen tevreden hadden gesteld om een foto van hem/haar te nemen, konden we huiswaarts keren. Moe maar voldaan van onze drukke dag, vielen we in slaap.