Een rustige dag want de leraren van Carneiro Ribeiro staken vandaag. We gingen in de namiddag naar EFA om een ontspannende activiteit te geven. We startten met slechts enkele leerlingen, die zin hadden om scoubidoubandjes of bloemen in crèpepapier te maken. Algauw zat de refter vol en hadden we onze handen vol om iedereen de techniek uit te leggen. We aten om 19u mee met de leerlingen. Het menu was tripas met rijst en bonen. Dit leverde heel wat hilariteit op voor de meisjes toen ze ons uitlegden dat we darmen aan het eten waren, waar zij wel heel verlekkerd op zijn. Sien gaf haar portie stiekem weg aan een meisje, daar waren de anderen jaloers op en pikten het zelfs uit haar bord. Elisiane en Lisiane, twee van de oudste klas, vroegen ons of we nog eens meewilden naar hun meisjeskamer. Ze zouden onze haren stijlen. Wat was dat lang geleden! (voor Sien) Dit was Riet haar eerste keer... We kregen onze bedenkingen wanneer ze onze haarscheiding naar het midden verlegden, toch wel een vreemde mode hier! We namen afscheid van onze leerlingen, want we zien hen waarschijnlijk nooit meer terug. Wat doet dat raar.
vrijdag 30 april 2010
Woensdag 28 april
Vandaag werkten we de papier-machémannekes af in EFA. Kijk zeker eens naar de foto's om het leuke resultaat te zien.
's Middags hielden we ons hart vast, want we gingen de toetsen gaan afnemen in de andere school. Onze lage verwachtingen werden helaas volbracht. Weinigen hadden gestudeerd en maakten er dus een soepje van. Na 6 klassen hadden we ongeveer 200 proeven afgenomen.
Misschien maar best dat ze zo weinig hadden ingevuld, want dat zorgde voor minder verbeterwerk! 3 van de 7 klassen haalden een klasgemiddelde boven de helft. In België onvoorstelbaar, hier een lichte opluchting nadat we zagen hoeveel leerlingen hun blad blanco indienden. (Terwijl ieder voorbeeldje de pap in de mond gaf...)
's Middags hielden we ons hart vast, want we gingen de toetsen gaan afnemen in de andere school. Onze lage verwachtingen werden helaas volbracht. Weinigen hadden gestudeerd en maakten er dus een soepje van. Na 6 klassen hadden we ongeveer 200 proeven afgenomen.
Misschien maar best dat ze zo weinig hadden ingevuld, want dat zorgde voor minder verbeterwerk! 3 van de 7 klassen haalden een klasgemiddelde boven de helft. In België onvoorstelbaar, hier een lichte opluchting nadat we zagen hoeveel leerlingen hun blad blanco indienden. (Terwijl ieder voorbeeldje de pap in de mond gaf...)
Dinsdag 27 april
Deze morgen startten we met het opstellen van toetsen voor maar liefst 6 klassen! Het eerste semester is voorbij (3 maanden sinds het einde van de grote vakantie in februari) en dat betekent studeren. Dat dachten wij toch... Toen we 's middags de proeven aan onze mentor afgaven, wilde hij deze middag nog eerst alle klassen op de toets voorbereiden. Met de toets in ons achterhoofd, gaven we bijna alle antwoorden cadeau. We herhaalden enkel hetgeen dat ze de volgende dag dan moesten invullen. Heel wat klassen werkten totaal niet mee, terwijl het enkel en alleen in hun voordeel was om op te letten. Nuja, we zouden het wel zien morgen...
's Avonds gingen we naar de wekelijkse capoeira, enkel om te kijken want we waren echt versleten van de inspanning in die lastige klassen. Wie kwamen we daar tegen, Pingo! We hadden 3 weken geleden al afscheid van hem genomen, want hij verhuist naar een verre stad. Blijkbaar zit het hem helemaal niet mee want ondertussen heeft hij al zijn kaak gebarsten en zijn voet enkele keren verstuikt. Daardoor moet de reisdatum telkens opgeschoven worden. Misschien zijn wij wel nog eerder thuis dan hij! Wij waren blij dat we nog eens samen konden onnozel doen.
's Avonds gingen we naar de wekelijkse capoeira, enkel om te kijken want we waren echt versleten van de inspanning in die lastige klassen. Wie kwamen we daar tegen, Pingo! We hadden 3 weken geleden al afscheid van hem genomen, want hij verhuist naar een verre stad. Blijkbaar zit het hem helemaal niet mee want ondertussen heeft hij al zijn kaak gebarsten en zijn voet enkele keren verstuikt. Daardoor moet de reisdatum telkens opgeschoven worden. Misschien zijn wij wel nog eerder thuis dan hij! Wij waren blij dat we nog eens samen konden onnozel doen.
Maandag 26 april
Vandaag bezochten we voor de eerste keer een private school. We stelden er voor de zoveelste keer België voor. De leerlingen waren echt stil en geïnteresseerd. Eén leerling wist zelfs dat Luxemburg een buurland van ons is!! Hij stelde z'n vragen zelfs in vloeiend Engels. De ouders betalen 100 reais per maand (€40) om er hun kind te laten studeren. Er was dan ook een beamer, computer en projectiescherm in ieder klaslokaal. We hoorden er dat 's avonds virtueel onderwijs in de school wordt gegeven en vroegen wat dit precies inhield. De directrice stelde ons voor 's avonds eens te komen kijken want dan was er de pedagogische opleiding voor leerkrachten. Ideaal voor in ons portfolio! Zo gezegd, zo gedaan stonden we 's avonds opnieuw bij de schoolpoort (na een gevaarlijke avondwandeling door de donkere, verlaten steegjes...) We zagen er hoe volwassenen leskregen van een virtuele meneer op het grote projectiescherm. Dit soort onderwijs wordt hier georganiseerd omdat de eerste grote stad op 5 uren rijden is. Na een behoorlijk lang interview met de directrice begrepen we eindelijk hoe het ingewikkelde onderwijssysteem van Brazilië nu eigenlijk 'georganiseerd' is... Ze vertelde ook trots over haar eigen initiatieven op de privéschool. Ze is bijvoorbeeld de enige school die kinderen met handicap toelaat en daarbij begeleiding voorziet. (Van inclusie gesproken! Dat is een bezoekje waard op vrijdag.) Ook vertelde ze over ouderparticipatie en over leerlingeninspraak. Zo krijgen leerlingen geregeld de kans om hun oordeel te geven over de kwaliteit van hun onderwijs en leerkrachten. Leerlingen, leerkrachten én ouders werken samen aan goed onderwijs. Daarna het gevaarlijke pad terug naar huis, tevreden over de avond.
zondag 25 april 2010
zondag 25 april
“A diocese de Ruy Barbosa celebra 50 anos de caminhada”
Vandaag viert het bisdom Ruy Barbosa (zo groot als België) zijn 50-jarig bestaan. Vanuit alle deelgemeenten kwamen mensen om mee te vieren. We wandelden mee met de optocht naar het plein voor de kathedraal. We zagen heel wat gele t-shirts, witte vlagjes, grote vlaggen en spandoeken. Wat zullen we vandaag meemaken?
Rond 10 uur kwamen we aan bij de kerk. Daar stond een groot podium en enkele tenten. Het was even wachten op de bisschoppen, priesters en seminaristen omdat ze hun gewone kledij inruilden voor een kerkelijk gewaad. Daarna begon de mis en een grote regenvlaag... Gelukkig klaarde het snel op en konden de mensen terug dicht bij het podium gaan staan. Bisschop André leidde de viering met de nodige kalmte. Toch was het Braziliaans temperament volop aanwezig. Tien vrouwen stonden trots op het podium luidkeels te zingen. De vele boxen zorgden ervoor dat de valse noten versterkt werden. Maar dit was van geen belang, iedereen zong uit volle borst mee. Vlaggen worden gezwaaid, de nodige danspasjes werden geplaatst.
Vele jongeren met medewerkershesjes sleurden de houten banken uit de kathedraal om oudere mensen te laten zitten, ze deelden water uit en hielpen op het einde van de dag om alle mensen naar de juiste bussen te loodsen.
Doordat tijdens de mis veel personen aan het woord kwamen en er extra veel liedjes gezongen werden, duur de mis wel drie uren. Tegen 13u hadden we dus een mooi rood kleurtje.
's Namiddags werden de 50 jaren overlopen, er waren korte toneelstukjes en heel wat belangrijke personen werden in de bloemetjes gezet. Ook vanmiddag werd veel gedanst en gezongen. Rond 16uur was het feest ten einde. We zagen nog even de kans om bisschop André proficiat te wensen. Hij was heel tevreden van de dag, net zoals alle aanwezigen.
Vandaag viert het bisdom Ruy Barbosa (zo groot als België) zijn 50-jarig bestaan. Vanuit alle deelgemeenten kwamen mensen om mee te vieren. We wandelden mee met de optocht naar het plein voor de kathedraal. We zagen heel wat gele t-shirts, witte vlagjes, grote vlaggen en spandoeken. Wat zullen we vandaag meemaken?
Rond 10 uur kwamen we aan bij de kerk. Daar stond een groot podium en enkele tenten. Het was even wachten op de bisschoppen, priesters en seminaristen omdat ze hun gewone kledij inruilden voor een kerkelijk gewaad. Daarna begon de mis en een grote regenvlaag... Gelukkig klaarde het snel op en konden de mensen terug dicht bij het podium gaan staan. Bisschop André leidde de viering met de nodige kalmte. Toch was het Braziliaans temperament volop aanwezig. Tien vrouwen stonden trots op het podium luidkeels te zingen. De vele boxen zorgden ervoor dat de valse noten versterkt werden. Maar dit was van geen belang, iedereen zong uit volle borst mee. Vlaggen worden gezwaaid, de nodige danspasjes werden geplaatst.
Vele jongeren met medewerkershesjes sleurden de houten banken uit de kathedraal om oudere mensen te laten zitten, ze deelden water uit en hielpen op het einde van de dag om alle mensen naar de juiste bussen te loodsen.
Doordat tijdens de mis veel personen aan het woord kwamen en er extra veel liedjes gezongen werden, duur de mis wel drie uren. Tegen 13u hadden we dus een mooi rood kleurtje.
's Namiddags werden de 50 jaren overlopen, er waren korte toneelstukjes en heel wat belangrijke personen werden in de bloemetjes gezet. Ook vanmiddag werd veel gedanst en gezongen. Rond 16uur was het feest ten einde. We zagen nog even de kans om bisschop André proficiat te wensen. Hij was heel tevreden van de dag, net zoals alle aanwezigen.
Zaterdag 24 april
Vroeg uit de veren want vandaag hebben we een strakke dagplanning! We willen eerst naar de groentenmarkt om vers fruit en groenten in te slaan vooraleer het te warm is om met al die zakken te sleuren. Daarna nog snel naar het internetcafé want vanmiddag moeten we om 13u alweer lesgeven. Waarom op een zaterdag les gaan geven? Een leerlinge vertelde ons enkele dagen geleden dat vele ouders naar de school geweest zijn om te klagen over het wegvallen van veel lessen en ook over de manier waarop de lessen doorgaan. En inderdaad iedere reden is goed om geen les te moeten geven: geen krijt in de lokalen is bij wijze van spreken al voldoende.
De leerkrachten uit de staatsschool Carneiro Ribeiro hebben zo hun eigen logica om dit op te lossen. Komende donderdag zullen ze staken, daarom geven ze vanmiddag les volgens het uurrooster van een donderdag. Zo willen ze de ouders content houden. Dat komt toch op hetzelfde neer zou je zo denken? Niets is minder waar: er kwamen maar een kleine 40 leerlingen opdagen.
Rond 13u vertelde er een leerkrachte dat er al 10 leerlingen binnen waren. We vertelden dat we er net nog heel wat voor de school, op straat hadden gezien. Ze reageerde: hopelijk komen ze niet binnen! Van enkele klassen waren er slechts 3 of 4 leerlingen, die werden dan bij andere groepen gegooid. Joabi had ons al voorbereid op een kleine opkomst, daarom hadden we een leuke activiteit voorbereid. We maakten een ganzenbord met kleine doe-opdrachtjes. Toen één van de opdrachtjes scoobidoosleutelhangers maken was, kwamen plots heel wat andere leerlingen opdagen. Ze voelden zich niet gegeneerd om ook touwtjes te vragen en al gauw hielden we heel de school hiermee bezig. Zo vloog de voormiddag voorbij en hadden we het heel druk om alle leerlingen de juiste manier uit te leggen, zelfs de enkele leerkrachten die er waren, wilden dit ook graag leren. Toch waren een uur vroeger thuis dan normaal. Gelukkig maar, want de buurjongen was met zijn vrienden een zomerse barbecue aan het houden. Toen ze ons hoorden thuis komen, kwamen ze op onze deur kloppen om een biertje aan te bieden. We zeiden hier natuurlijk geen neen op! Riet had voortdurend de geur van een barbecue in haar neus, toen ze plots vlees op barbequespies zag passeren, was ze in de zevende hemel. Het was echt een gezellige avond, we hadden deze morgen op de markt wat populaire Braziliaanse carnavalmuziek gekocht. Ze waren hier niet zo'n fan van. Ze luisteren liever naar de Red Hot Chilli Peppers, Kings of Leon en Coldplay. Er werd eens goed met onze aankoop gelachen.
Al gauw werd het 19u30 en we hadden afgesproken om bij Christiane naar een DVD van onze capoeirafoto's te gaan kijken. De jongens wilden heel graag dat we bleven waardoor de Braziliaanse mentaliteit van een halfuur te laat komen in ons opkwam. Om 20 uur werd er op onze deur geklopt, daar waren de kindjes van de capoeira al. Enkele minuten later huppelden we met hen door de straat. We voelden de alcohol wat in ons bloed, even een klik maken en overschakelen naar een ander niveau. We hadden gehoord dat de mama van Christiane haar ogen had laten opereren, ze zat dan ook met een zonnebril in de living. Deze week is het in Ruy Barbosa 'Week van de gezondheid'. Dit wil zeggen dat er in het ziekenhuis heel wat specialisten aanwezig zijn die deze week gratis operaties uitvoeren. Daarna vertrekken de specialisten terug.
De Brazilianen houden van melige muziek, bij Christiane thuis hebben ze dan ook heel wat DVD's met optredens van Shakira, Béyoncé en Céline Dion. (Om maar enkele te noemen.) Die werden gauw opgelegd en met 8 vrouwen van 9 tot 26 jaar jankten we My heart will go on, Hips don't lie en Everything I do, I do it for you! Daarna gingen we nog even naar de praça, de markt is de ontmoetingsplaats voor alle leeftijden en zeker op een zaterdagavond. Tot onze verbazing was er deze keer een optreden! Toen we de woorden Deus, Jesus en heel wat gejuich hoorden, vroegen we aan Christiane wie er precies bezig was. De vele evangelische kerken hielden vanavond een viering. Heel wat aanhangers dansten, juichten en werden bijna gek bij het horen van de preken van de zanger/priester. We voelden ons precies in een sekte wanneer 100 man met hun handen naar de hemel gericht, schudde en beefde. Tegen 23u hadden we het wel gezien en vroegen we om te vertekken. Het duurde niet lang voor we in slaap vielen.
De leerkrachten uit de staatsschool Carneiro Ribeiro hebben zo hun eigen logica om dit op te lossen. Komende donderdag zullen ze staken, daarom geven ze vanmiddag les volgens het uurrooster van een donderdag. Zo willen ze de ouders content houden. Dat komt toch op hetzelfde neer zou je zo denken? Niets is minder waar: er kwamen maar een kleine 40 leerlingen opdagen.
Rond 13u vertelde er een leerkrachte dat er al 10 leerlingen binnen waren. We vertelden dat we er net nog heel wat voor de school, op straat hadden gezien. Ze reageerde: hopelijk komen ze niet binnen! Van enkele klassen waren er slechts 3 of 4 leerlingen, die werden dan bij andere groepen gegooid. Joabi had ons al voorbereid op een kleine opkomst, daarom hadden we een leuke activiteit voorbereid. We maakten een ganzenbord met kleine doe-opdrachtjes. Toen één van de opdrachtjes scoobidoosleutelhangers maken was, kwamen plots heel wat andere leerlingen opdagen. Ze voelden zich niet gegeneerd om ook touwtjes te vragen en al gauw hielden we heel de school hiermee bezig. Zo vloog de voormiddag voorbij en hadden we het heel druk om alle leerlingen de juiste manier uit te leggen, zelfs de enkele leerkrachten die er waren, wilden dit ook graag leren. Toch waren een uur vroeger thuis dan normaal. Gelukkig maar, want de buurjongen was met zijn vrienden een zomerse barbecue aan het houden. Toen ze ons hoorden thuis komen, kwamen ze op onze deur kloppen om een biertje aan te bieden. We zeiden hier natuurlijk geen neen op! Riet had voortdurend de geur van een barbecue in haar neus, toen ze plots vlees op barbequespies zag passeren, was ze in de zevende hemel. Het was echt een gezellige avond, we hadden deze morgen op de markt wat populaire Braziliaanse carnavalmuziek gekocht. Ze waren hier niet zo'n fan van. Ze luisteren liever naar de Red Hot Chilli Peppers, Kings of Leon en Coldplay. Er werd eens goed met onze aankoop gelachen.
Al gauw werd het 19u30 en we hadden afgesproken om bij Christiane naar een DVD van onze capoeirafoto's te gaan kijken. De jongens wilden heel graag dat we bleven waardoor de Braziliaanse mentaliteit van een halfuur te laat komen in ons opkwam. Om 20 uur werd er op onze deur geklopt, daar waren de kindjes van de capoeira al. Enkele minuten later huppelden we met hen door de straat. We voelden de alcohol wat in ons bloed, even een klik maken en overschakelen naar een ander niveau. We hadden gehoord dat de mama van Christiane haar ogen had laten opereren, ze zat dan ook met een zonnebril in de living. Deze week is het in Ruy Barbosa 'Week van de gezondheid'. Dit wil zeggen dat er in het ziekenhuis heel wat specialisten aanwezig zijn die deze week gratis operaties uitvoeren. Daarna vertrekken de specialisten terug.
De Brazilianen houden van melige muziek, bij Christiane thuis hebben ze dan ook heel wat DVD's met optredens van Shakira, Béyoncé en Céline Dion. (Om maar enkele te noemen.) Die werden gauw opgelegd en met 8 vrouwen van 9 tot 26 jaar jankten we My heart will go on, Hips don't lie en Everything I do, I do it for you! Daarna gingen we nog even naar de praça, de markt is de ontmoetingsplaats voor alle leeftijden en zeker op een zaterdagavond. Tot onze verbazing was er deze keer een optreden! Toen we de woorden Deus, Jesus en heel wat gejuich hoorden, vroegen we aan Christiane wie er precies bezig was. De vele evangelische kerken hielden vanavond een viering. Heel wat aanhangers dansten, juichten en werden bijna gek bij het horen van de preken van de zanger/priester. We voelden ons precies in een sekte wanneer 100 man met hun handen naar de hemel gericht, schudde en beefde. Tegen 23u hadden we het wel gezien en vroegen we om te vertekken. Het duurde niet lang voor we in slaap vielen.
Vrijdag 23 april
Vanmorgen werkten we in EFA verder aan onze papier maché poppetjes. Alle leerlingen slaagden erin om het mooi af te werken. Hopelijk kunnen ze het volgende week ook mooi schilderen. Net voor de les kregen we bisschop André met de vertegenwoordiger van de Gentse bisschop op bezoek. Koen komt even naar Brazilië voor het feest van het 50-jarig bestaan van het bisdom Ruy Barbosa zondag. Dom André deelde ons het onslag van de Brugse bisschop Roger Vangheluwe mee. We stelden er ons niet meteen vragen bij. Pas toen we thuis op internet keken, schrokken we van de reden.
In Carneiro Ribeiro enkele lessen Engels en daarna leuke t-shirts ontwerpen en schilderen in de jongste klas. Als we zo'n onderwerpen voorstellen, zijn ze wel heel snel geïnteresseerd. De TE enthousiaste leerlingen werken ook in zo'n lessen goed mee. De resultaten mochten er zeker zijn, de klas is mooi opgefleurd!
's Avonds gingen we voor de eerste keer sinds lange tijd weer naar de capoeira. We werden met open armen ontvangen en lieten weer een mooi staaltje Belgisch gestuntel zien!
De foto's van de twee knutsellessen:
In Carneiro Ribeiro enkele lessen Engels en daarna leuke t-shirts ontwerpen en schilderen in de jongste klas. Als we zo'n onderwerpen voorstellen, zijn ze wel heel snel geïnteresseerd. De TE enthousiaste leerlingen werken ook in zo'n lessen goed mee. De resultaten mochten er zeker zijn, de klas is mooi opgefleurd!
's Avonds gingen we voor de eerste keer sinds lange tijd weer naar de capoeira. We werden met open armen ontvangen en lieten weer een mooi staaltje Belgisch gestuntel zien!
De foto's van de twee knutsellessen:
donderdag 22 april
Deze morgen nog snel een paar inkopen voor de picknick van de familie Gheysen. Daarna kregen we Padré Frans Verhelle op bezoek. Hij is een Belgische pastoor en werkt al 12 jaar in Mundo Novo met doven. Een stadje op een uur reizen van hier. Hij nodigt ons uit om eens een bezoekje te brengen en zijn werken van dichterbij te zien. Dit zien we natuurlijk zitten! Maar waar gaan we dit in onze laatste twee weken inplanten? We komen snel overeen dat de beste optie de laatste dagen zijn. Om dan meteen door te reizen naar Salvador. Al gauw werd 11uur. De taxi naar de luchthaven stond voor de deur. Opnieuw een afscheid, dit keer van Filip, Els, Sien en Lieve. Hopelijk raken ze snel thuis!
Het is weer aan ons tweetjes. Niet veel tijd om er bij stil te staan, want 's namiddags volgen er alweer lessen. Dinsdag waren we in alle klassen begonnen met een Engelse tekst die de leerlingen aan de hand van een woordenboek moeten vertalen voor attitudepunten. Vandaag gingen we daarmee verder.
's Avonds bekeken we onze reisfoto's van de voorbije drie weken en ruimden wat op voor we vermoeid in ons bed kropen.
Het is weer aan ons tweetjes. Niet veel tijd om er bij stil te staan, want 's namiddags volgen er alweer lessen. Dinsdag waren we in alle klassen begonnen met een Engelse tekst die de leerlingen aan de hand van een woordenboek moeten vertalen voor attitudepunten. Vandaag gingen we daarmee verder.
's Avonds bekeken we onze reisfoto's van de voorbije drie weken en ruimden wat op voor we vermoeid in ons bed kropen.
donderdag 22 april 2010
Woensdag 21 april
Vandaag is het tiradentes, één van de vele feestdagen hier in Brazilië. Ze hebben hier niet veel nodig om snel een dagje vrijaf te nemen. Vandaag nam Sien afscheid van Andries. Daar gaat de eerste.... Wanneer zullen de andere vier kunnen volgen?
's Namiddags contacteren we even het thuisfront met een snellere verbinding in het internetcafé. Ondertussen krijgen we enkele telefoontjes van André, hij is er in geslaagd de Gheysens op een lijst met prioriteit van 'bejaarde vrouw', 'student' en 'buitenlandse reizigers' te plaatsen. Hij heeft er goede hoop in dat alles nu snel zou kunnen veranderen.
En plots terwijl we het avondeten klaar maakten, kreeg Riet op haar GSM een telefoontje van André met als eerste vraag: 'Staan de valiezen klaar? Er zijn vier plaatsen voor morgenavond!'
Plots veranderden de radeloze, verloren gelopen zielen in opgetogen valiezenpakkers. Wie had dit gedacht? Tegen vrijdagavond is iedereen weer thuis om maandag het normale leven terug op te pakken.
Voor ons was dit dus ook een feestdag!
's Namiddags contacteren we even het thuisfront met een snellere verbinding in het internetcafé. Ondertussen krijgen we enkele telefoontjes van André, hij is er in geslaagd de Gheysens op een lijst met prioriteit van 'bejaarde vrouw', 'student' en 'buitenlandse reizigers' te plaatsen. Hij heeft er goede hoop in dat alles nu snel zou kunnen veranderen.
En plots terwijl we het avondeten klaar maakten, kreeg Riet op haar GSM een telefoontje van André met als eerste vraag: 'Staan de valiezen klaar? Er zijn vier plaatsen voor morgenavond!'
Plots veranderden de radeloze, verloren gelopen zielen in opgetogen valiezenpakkers. Wie had dit gedacht? Tegen vrijdagavond is iedereen weer thuis om maandag het normale leven terug op te pakken.
Voor ons was dit dus ook een feestdag!
Dinsdag 20 april
Bisschop André moet vandaag voor zaken naar Salvador. Hij wil voor ons eens langsgaan in de luchthaven om na te vragen of alles in orde is voor de vlucht van Andries en of er geen vroegere vluchten zijn bij TAM. We geven hem al onze gegevens mee en daar gaat onze weldoener!
Om onze gestrande Belgen een beetje bezig te houden, stellen we voor om nog eens naar het meer te gaan. Deze keer hebben we prachtig weer en een partijtje tienbal met Brazilianen zorgt ervoor dat we even alle vliegproblemen kunnen vergeten.
Maar we werden er toch al snel terug aan herinnerd toen Andre belde dat er enkele gegevens te kort waren. Blijkbaar werkt TAM niet met namen maar met nummers...
Gelukkig vlogen onze lessen 's namiddags snel voorbij en konden we 's avonds nog allen samen naar het kilorestaurantje om onze buikjes rond te eten want Andries vertrekt morgen.
We speelden nog een laatste spelletje Carcassonne en we dronken een frisse pint. Valiezen pakken kan wel tot morgenvoormiddag wachten.
Om onze gestrande Belgen een beetje bezig te houden, stellen we voor om nog eens naar het meer te gaan. Deze keer hebben we prachtig weer en een partijtje tienbal met Brazilianen zorgt ervoor dat we even alle vliegproblemen kunnen vergeten.
Maar we werden er toch al snel terug aan herinnerd toen Andre belde dat er enkele gegevens te kort waren. Blijkbaar werkt TAM niet met namen maar met nummers...
Gelukkig vlogen onze lessen 's namiddags snel voorbij en konden we 's avonds nog allen samen naar het kilorestaurantje om onze buikjes rond te eten want Andries vertrekt morgen.
We speelden nog een laatste spelletje Carcassonne en we dronken een frisse pint. Valiezen pakken kan wel tot morgenvoormiddag wachten.
Maandag 19 april
Na een goede ontvangst bij de Zwartzusters dit weekend kwamen we zondagavond weer met zijn zevenen aan. We voelden ons meteen thuis. Niet zoals verwacht maar met grote gezellige bende. Bijna de hele dag ging op in het zoeken naar oplossingen voor de leerkrachten en student thuis te krijgen. Andries zal normaal gezien die vlucht van woensdag zeker ook krijgen. Want we horen positieve berichten in het verband met het heropenen van de luchthavens. Maar als de familie Gheysen nu moet wachten tot 5 mei... Daarom proberen we eens het callcenter te bereiken via skype. De levert alleen wachten en frustraties. Ook de openbare telefoon werkt niet zoals het hoort. Daarom vragen we bisschop André om hulp.
We gingen naar onze stageschool om de lesonderwerpen voor de volgende dag te weten. De directrice vertelde ons dat er woensdag nationale feestdag is en we dus vrij zullen zijn.
We kregen het vervolg op de lesonderwerpen waar we voor de vakantie mee geëindigd zijn... Je kunt het nooit raden: onze mentor Engels heeft zich de voorbije veertien dagen niet laten zien. We hebben een licht vermoeden dat dit komt doordat wij er niet waren en hij er misschien wat tegen opzag. We stellen ons daar toch wat vragen bij...
We gingen naar onze stageschool om de lesonderwerpen voor de volgende dag te weten. De directrice vertelde ons dat er woensdag nationale feestdag is en we dus vrij zullen zijn.
We kregen het vervolg op de lesonderwerpen waar we voor de vakantie mee geëindigd zijn... Je kunt het nooit raden: onze mentor Engels heeft zich de voorbije veertien dagen niet laten zien. We hebben een licht vermoeden dat dit komt doordat wij er niet waren en hij er misschien wat tegen opzag. We stellen ons daar toch wat vragen bij...
woensdag 21 april 2010
Heet van de naald:
We krijgen net telefoon dat er morgenavond een vlucht is voor 4 personen. Morgen zijn we dus weg... hopelijk deze keer voor echt!
De verloren reizigers houden zich bezig
Uiteraard kunnen de bezige handen niet stil blijven. Dus worden er skoobidoos startklaar gemaakt voor de leerlnigen op school.
Er worden ook armbandjes gevlochten.
De laptop met de gsm-antenne heeft ook haar (beperkte) mogelijkheden.
Andries en Sien genieten nog van de laatste minuten samen onder de Braziliaanse zon...
Er worden ook armbandjes gevlochten.
De laptop met de gsm-antenne heeft ook haar (beperkte) mogelijkheden.
Andries en Sien genieten nog van de laatste minuten samen onder de Braziliaanse zon...
donderdag 15 april 2010
paasvakantie week 2
Na gisteren een volledige dag reizen (vliegtuig en bus) zijn Andries en Sien de grootstad Salvador gaan ontdekken en is de familie Gheysen vertrokken naar Sitio do Conde, waar ze 4 jaar geleden ook te gast waren.
We hebben het zomerse zuiden ingeruild voor een overtrokken en regenachtig evenaarsgebied (dus wel nog warm)...
Morgen bezoeken we het dorp van tante Lieve en de mensen die we kennen van 2006... dat wordt een leuk weerzien.
We zien elkaar zaterdag terug in de luchthaven. Daarna vertrekken we terug richting ons dorp waar we aan onze laatste drie weken stage zullen starten.
Ate breve!
We hebben het zomerse zuiden ingeruild voor een overtrokken en regenachtig evenaarsgebied (dus wel nog warm)...
Morgen bezoeken we het dorp van tante Lieve en de mensen die we kennen van 2006... dat wordt een leuk weerzien.
We zien elkaar zaterdag terug in de luchthaven. Daarna vertrekken we terug richting ons dorp waar we aan onze laatste drie weken stage zullen starten.
Ate breve!
dinsdag 13 april 2010
Paasvakantie: Foz do Iguaçu
Gisteren en vandaag brachten we een bezoek aan de beroemde watervallen. Eerst de Argentijnse kant, dan de Braziliaanse kant... Later onze eigen fotos, klik hieronder voor meer info;
http://en.wikipedia.org/wiki/Igua%C3%A7u_Falls
http://en.wikipedia.org/wiki/Igua%C3%A7u_Falls
vrijdag 9 april 2010
Paasvakantie week 1
Eindelijk de tijd om enkele foto's van onze belevenissen met de bezoekers te posten...Misschien komt in de komende dagen ook wat uitleg bij de foto's. We doen ons best!
vrijdag 2 april 2010
Vrijdag 2 april
Grote voorbereidingen voor belangrijke bezoekers. We deden onze was, ruimden onze slaapkamer op, kuisten de rest van huisje, deden inkopen en maakten onze valies want morgen vertrekken we naar Salvador! We halen er eerst Andries op, een dag later de familie Gheysen. We kijken er enorm naar uit om de volgende 2 weken met hen rond te reizen! Jammergenoeg zullen jullie dus de komende 14 dagen weinig te horen krijgen. Vanmiddag gingen we zoals het goede christenen betaamt, naar de Goede Vrijdagmis. De kerk zat bomvol, iedereen zat tegen elkaar gedrukt op de harde houten banken. Daarop volgde de processie met de gestorven Jezus op kop. Het bracht veel commotie teweeg in Ruy Barbosa: 2 auto's volgeladen met luidsprekers waaruit religieuze liederen weergalmden reden voorop en heel veel mensen wandelden en zongen mee. Dit is de tweede belangrijkste feestdag na Kerstmis, belangrijker dan het paasfeest zelf.
Dan zullen we jullie nu laten en voor iedereen die onze blog leest: Zalig Pasen!!!
Dan zullen we jullie nu laten en voor iedereen die onze blog leest: Zalig Pasen!!!
Donderdag 1 april
De dag verliep rustig. Rond 17u hadden we afgesproken met onze beste vrienden om een pizza-avond te houden. Christiane heeft namelijk 3 jaar in een pizzarestaurant gewerkt en kent de kneepjes van het vak. We gaan inkopen doen en passeren daarna langs het huis van de zus van Pingo. Zij heeft net een kindje geadopteerd en viert de verjaardag: “1 maand oud!”. We werden opnieuw heel vriendelijk uitgenodigd om eens binnen te gaan, daarna om mee te zingen en uiteindelijk ook om van de prachtige taart te eten. Pingo vertelde dat ze dit jaar iedere maand de verjaardag zal vieren tot kleine Davi één jaar oud is. Daarna zullen ze de verjaardag om het jaar vieren. Amai, een leuke belevenis. Op naar huis, we willen pizza'ssss. Christiane legt ons als een goede juf uit hoe we het deeg moeten maken, hoe we de saus maken, wat we er allemaal kunnen opleggen,... Haar deeg is zo goed gelukt dat het maar bleef rijzen, we hebben er uiteindelijk 7 grote pizza's van gemaakt. Het was héérlijk! Tussen het wachten door speelden we Jungle Speed en UNO. Het was hilarisch om hen bezig te zien. Een gezellige avond om nooit te vergeten want we raken steeds meer gehecht aan deze Braziliaantjes. Zij spreken al vaak over het afscheid en of we dan later nog terugkomen. Ook vanavond vertelde Pingo dat hij volgende week donderdag verhuist 1000 km hiervandaan om te studeren voor leraar Lichamelijke Opvoeding en er te werken. Het afscheid komt dus vroeger dan verwacht...
Woensdag 31 maart
Vandaag was weer “frietjes met kip aan het spit”dag. Met onze buik vol vertrokken we naar school want de lessen beginnen er om 13 uur. De laatste 5 lessen van deze week want morgen is het witte donderdag, daarna goede vrijdag. Voor de Braziliaanse scholen betekent dit twee dagen vakantie. Na opnieuw 5 ietwat lastige lessen kregen we in de leraarskamer een feestmaal voorgeschoteld. Farofa, arroz en frango om de vakantiedagen in te zetten. Daarna nog enkele inkopen en thuis bekomen van de intensieve voorbije dagen.
Abonneren op:
Posts (Atom)
