extra foto's

De foto's van de kindjes in de straat (donderdag) en de capoeira (vrijdag) kan je hier bekijken:

Als je klikt op de diavoorstelling, ga je naar het hele fotoalbum.

De foto's van onze nagels, de jongeren die muziek maken en potje soep kan je hier bekijken:


We hebben ook pannenkoekjes gemaakt:
(Klik op de foto voor het hele fotoalbum.)

pannenkoekjes

zaterdag 27 februari

Zaterdag is weer marktdag, we staan om 7uur op om in de koelte naar de markt te kunnen gaan.
Om 10 uur hadden we afgesproken met de meisjes van EFA, we gingen met 'onze leerlingen' naar de klerenmarkt. Ze vroegen constant wat we mooi vonden, ze wilden ons iets doen kopen!
Door de hitte van vandaag (in de zon tot 40°) werden we niet gespaard van zonnebrand. Wat je natuurlijk pas ziet als je eenmaal binnen bent.
Na de middag moesten we nog eens naar het jeugdcentrum waar gisteren de capoeira plaatsvond. We luisterden er naar de kinderen die trommelden en een paar jonge gasten die zongen. Maar om 15u wilden we toch even naar het internetcafé om het thuisfront over de voorbije week te vertellen. Het uurtje vloog weer voorbij en vanavond hadden we een afspraak bij onze 'huisbazen' die net terug zijn van 14 dagen Salvador. We aten er zeer lekkere bolo (=cake). Daarna vroeg Frederike wat we wilden betekenen deze drie maanden. Ze vertelde over een kinderopvang waar ondervoede kinderen tot 3 jaar uit probleemgezinnen (alcohol, drugs, werkloos,...) worden opgevangen. Het zijn allemaal vrijwilligers die er werken, willen jullie ook komen helpen? Dat zien we wel zitten!
Daarna vertelde ze over EFA die leeft van meter en peter donaties (50 euro per maand) uit Europa. Ze vroeg ons of we dit ook zagen zitten. We vonden dit een nogal directe vraag en probeerden haar duidelijk te maken dat we nog studenten zijn en nog niet onmiddellijk zoveel geld kunnen opbrengen per maand. Toen we haar vertelden wat we wilden doen in het schooltje (Engels en plastische opvoeding) bleef ze ook nu heel koel en ernstig... Doen we nu goed of niet? Met een raar gevoel in de buik verlieten we hun huis.

vrijdag 26 februari

Vandaag een dag vol wetenschappen: chemie en biologie. Over de middag bleven we eten in school: bonen, rijst, een pezig stuk vlees en rode kool. Er wordt hier altijd van alles gecombineerd.
Over de middag gingen we naar de slaapkamer van de meisjes, ze wilden onze nagels lakken. We lieten hen begaan. Drie kwartier later waren nagels van voeten en handen gelakt met bloemetjes. Het resultaat mocht er zijn!!





's Avonds zijn we naar de capoeira geweest. We wilden eerst gewoon eens kijken hoe het er aan toe gaat, maar de Brazilianen waren meer van plan. Algauw mochten we in de kring gaan zitten en enkele minuten later stonden we met onze benen te zwaaien. Ze sluiten de avond af met 'samba' waaraan we ook zeker moesten deelnemen. We werden heel hartelijk onthaald, er werd gevraagd om een woordje te spreken voor heel de club. Het enige wat we konden uitbrengen was: nos gostamos capoeira. Dit simpele zinnetje werd door groot applaus gevolgd. Na een 'onze vader' vertrokken we allemaal richting de straat, de stoet werd kleiner en kleiner. De kinderen sloegen telkens af naar hun huis. Tot we uiteindelijk alleen overbleven en thuis waren.

donderdag 25 februari

Borra borra borra! Wat wil dit toch zeggen? We hoorden dit woord nu al meerdere keren en toch vinden we dit niet terug in onze verzameling woordenboeken Portugees. Is het een koosnaampje, een begroeting of een varken misschien? Nee, dat is het niet! Het is ‘we vertrekken’. Dit leuke woordje heeft dus toch geen superbetekenis.
We hadden geluk deze morgen, want er passeerde een leerkracht met de auto terwijl we de berg naar het schooltje beklommen. Zo kwamen we eens onbezweet in school aan. Om 7u30 stonden we paraat in de klas om onze demonstratie van de injectiespuit uit te voeren. Daarna konden de leerlingen er algauw weg mee. Trouwens, de lessen beginnen hier zelden stipt.. de Braziliaanse manier van leven zeker? Gelukkig voor ons, want wij beginnen daar ook wel aan te wennen. De leerkracht die dinsdag haar 2 uren geschiedenis aan ons afstond, was ook vandaag afwezig. Louiz, die hier Lula wordt genoemd naar de Braziliaanse president, kwam aansloffen om de film ‘An inconvenient truth’ aan te zetten. We vroegen aan de leerlingen of ze de film kenden en legden hen uit wie en wat Al Gore is. Tijdens film haalde een meisje simpelweg een zak chips uit haar kamer. We krijgen hier echt wel de indruk dat de leerlingen meer op kamp zijn dan op school. Tijdens de succo- en Petit-Beurrekoekjes-pauze keken enkele meisjes heel nieuwsgierig en giechelend naar ons. Wanneer ze eindelijke besloten wie de vraag aan ons zou stellen, omcirkelden ze ons. Ze wilden weten of we een vriendje ‘namorado’ hadden. Toen we hen vroegen waarom enkele jongens een roze meisjesschrift hadden, zeiden ze ons dat dat het gewoon voor de fun is. Toen kwamen al snel het woord biccha aan bod, wat homo betekent. Daarna wat gebabbel over voetbal en nagels lakken. Hier zullen we een deze dagen slachtoffer van worden; niet alleen kleurtjes maar ook allerlei figuurtjes. Toen we vroegen of de les al niet lang moest begonnen zijn, legden ze ons uit dat de leraar later zou zijn. Inderdaad, 40 minuten later begon de les, die over grondplannen, legendes en schaalverdelingen ging. Planta baixa betekent dus niet platteland maar grondplan, gelukkig had hij een voorbeeld mee waardoor we meteen vertrokken waren.

Deze middag bakten we pannenkoeken, snel voor we naar het meisjesvoetbal gingen kijken. De meisjes spelen hier even hard en blootvoets als de jongens.


Waarschijnlijk zullen we nog vaak eens teruggaan en eens tonen wat wij ervan kunnen. Eenmaal thuis werden we terug hartelijk ontvangen door de kindjes uit de straat. We maakten hen blij met de pannenkoekjes. Dat was smullen en de mama was benieuwd naar het recept.

Een nieuwe fotosessie later (kinderen, mama en opa vonden de foto’s heel bonita) bakten we nog de laatste pannenkoekjes en kraakten we onze goedkope fles Cider. Wat is de dag alweer voorbijgevlogen!!!

woensdag 24 februari

Deze morgen sliepen we eens lang uit, zalig! Daarna naar school om de Portugese les mee te volgen. We moesten er een stripverhaal tekenen. Het eerste deel van de les viel dus goed mee, maar in het volgende uurtje kregen we algauw medelijden met de leerlingen, die 30 minuten lang een gedicteerd gedicht moesten neerpennen. We vrezen dat een kopiemachine in EFA ontbreekt. ’s Middags volgen we de les van André, die zoötechnologie gaf bij de derdes. We leerden hoe we zelf een injectiespuit voor dieren in elkaar kunnen steken, net zoals de andere leerlingen. Na de les vroeg hij ons of wij het injectiepistool eens in elkaar wilden steken. Morgen demonstreren we het aan de vierdes.
Daarna waren de lessen gedaan en vertrokken wij met onze lege 20liter bedon om leeggoed terug te vragen. Het was een eindje stappen. Riet werd ontgoocheld in een winkeltje toen ze hoorde dat die mooie sliffers uit de vitrine niet bleken te bestaan in maat 41. Hier verkopen ze volgens de kleine Braziliaanse vrouwenvoetjes. De avond viel met heel veel wind en wat ‘chuva’ (regen). Riet vond het de ideale gelegenheid om die vreemde beten eens goed aan te pakken met groudsbloemzalf!

Dinsdag 23 februari

Klik hieronder voor de foto's die bij onderstaand verslag horen.

maandag 22 en dinsdag 23 februari

De lessen starten om 7u30! Vroeg uit de veren dus! Vlug een douche en de zonnecrème, daarna hup naar school. We volgden een les de 'construçoes e instalaçoes rurais'. On die les ging het in geuren en kleuren over beton (=concreto)... We begrepen er de grote lijnen van maar deelden de grote interesse niet met de leraar. Tijdens de les was vooral de leraar aan het woord, hij stelde af en toe een vraag. Plots werd een hele tekst gedicteerd en dat was voornamelijk de manier van werken. De leerlingen hebben één groot, heel dik schrift, waarin ze dit jaar alles zullen noteren. (foto volgt later) Ondertussen liepen de puppy's in en uit. Gisteren tijdens de vergadering moest een leerkracht ook al een hondendrol van onder een bank weghalen!! Hilariteit bij alle leerlingen.

Na de eerste twee uren, kregen we te horen dat de leerkracht geschiedenis geen les zou geven vandaag. Wij mochten haar vervangen en 'artes' of 'Inglês' geven. Vlug naar huis dus om onze voorbereidingen te halen. Wat spannend en onverwacht! We maakten er een combinatie van beide vakken van. Zo werd er pictionary gespeeld en telkens het Engels woord ervan geleerd. We leerden hen een gezicht tekenen. Ook hier werden de verschillende onderdelen vertaald. Met zeeslag leerden we hen de cijfers en letters en leerden wij wat een boot (=o barco) in het Portugees betekent.

Daarna kwamen Lieve en een zwartzuster Cremelda ons halen om bij de zusters van Ruy Barbosa te gaan eten. Eenmaal we daar aan tafel zaten, voelden we hoe intensief de voorbije twee uur geweest waren. Cremelda is een toffe non, Sien dacht voortdurend aan de film Sister Act toen ze de zusters bezig zag. In plaats van bidden voor de maaltijd werd hier uit volle borst gezongen! We kregen lasagna, verse groentjes, aardappelen en varkensvlees. Als dessert en lekker waterijsje. Cremelda smulde van ons geschenkje, Belgische truffels, ze stootte geluiden uit als: Ave mariiiiiiia en meu deeeeeus ;-)

Bij de zwartzusters

Na ons middagdipje, keerden we terug naar school. We dachten Portugese les te kunnen volgen. Maar de lerares is zwanger en mocht vandaag naar de dokter om het geslacht van het kindje te weten! De les was dus verplaatst naar morgenmiddag. In plaats daarvan observeerden we 'zootechnologia'. Een groepswerkje waarin het klimaat, de voortplanting en de verschillende soorten dieren aan bod kwamen.

Nog een leuk weetje: de bel klinkt hier als een sirene en dat deed ons aan onze 100 dagen denken :)

Maandag 22 februari

We vertrokken goed voorbereid naar de school, we wisten het uurrooster nog niet. Misschien mochten we vandaag wel onze eerste les geven!

Maar toen we om 8u in school arriveerden, bleken de meeste leerlingen nog niet aanwezig te zijn. Ze kwamen allemaal pas in de loop van de voormiddag toe. De directeur vertelde ons dat het beter is om 14uur terug te keren voor de vergadering waarin alle afspraken voor het schooljaar 2010 besproken zullen worden. We vertrokken en onderweg sprongen we even binnen in Centro Jovèm. De verantwoordelijke toonde trots heel wat foto's van figuurzagen, toneelstukken, knutselwerkjes, voetbalwedstrijden,... kortom alles waarmee ze in het jeugdcentrum bezig zijn om de kinderen van straat te houden. We kochten een sleutelhangertje als symbolische steun. Hij vertelde ook over Capoeira, Sien was onmiddellijk heel enthousiast en vroeg naar meer informatie. Dinsdagavond om 19u afspraak voor een capoeirales. Eenmaal terug thuis hebben we de kathedraal bezocht, naar het postkantoor geweest en een kilo-restaurant ontdekt! (In zo'n restaurant staat een buffet, je neemt zoveel je wil en op het einde wordt je bord gewogen aan 19Reals per kilo)

Om 14u kwamen we binnen in de vergadering alle leerlingen van het derde en het vierde jaar zaten in een grote cirkel. De een al wat meer verlegen dan de andere stelde zichzelf voor. Ook wij kwamen aan de beurt. Daarna spraken we af met André, een leerkracht die ons het uurrooster gaf. Ook plastische opvoeding zullen we geven. We mochten materiaal vragen om volgende week aan de slag te gaan. Alle leerlingen vertrokken plots uit het lokaal, toen we buiten gingen kijken, hadden ze allemaal hun taakje op de grote 'boerderij'. We brachten een bezoekje aan de varkens die schreeuwden om voedsel. De jongens wisten goed hoe ermee om te gaan, wij hadden eerder schrik dat ze over het muurtje zouden springen. Maar de leerlingen vertelden dat ze daarvoor te dik zijn. Al gauw werd het avond, we gingen naar huis, tevreden van de namiddag.

zondag 21 februari

Vandaag maakten we ons mooi om naar de zondagsmis te gaan. André pikte ons op om 9u45 en we reden naar Casa De Caridade. Dit is een kleine kerk waar een opvangtehuis voor gehandicapten aan verbonden is. Bijgevolg zaten ook mentaal en fysiek gehandicapten de mis te volgen. Het was een drukke gebeurtenis aangezien vele mama's hun kleine spruit achterna holden. Daarnaast zongen de mensen allemaal uit volle borst mee. Drie vrouwen zongen ook mee door een micro, de een al wat beter dan de andere. Wat ons opviel was dat alle kinderen op hun paasbest rondliepen (zie foto's). Ook de havaiana's werden thuisgelaten. Wij dachten niet verder dan onze rok. Wat ons verder verbaasde was het moment waarop iedereen knielde om te bidden, sommigen al wat intensiever dan de andere. Net zoals in België wordt op een bepaald ogenblik de vrede van de Heer via een handdruk aan de buur doorgegeven. Hier betekent dit een volledige volksverhuis. Iedereen probeert zoveel mogelijk handen te schudden. Ook wij werden overladen met handjes schudden en knuffels. De vele liedjes werden dikwijls met grootse gebaren verrijkt. Gelukkig waren we oplettend toen we in de rij aanschoven om een hostie, want hier mag je je hostie in lekkere wijn dopen. Riet zag net op tijd hoe Sien dit deed, zodat ze geen afgang maakte. Helaas doopte ze het niet diep genoeg.
Iedereen vertrok uit de kerk, een vrouw had nog een beeld meegebracht dat Dom André moest zegenen. We gingen naar de zusters die zich ontfermden over de bewoners van het tehuis. Er zat een koddig kindje met syndroom van down dat deze week drie jaar wordt, (zie foto!) Er werken drie zuster en ook een stagiaire! Ze heet Klara en komt uit Italië. Zes maanden zal zij in het tehuis helpen. Toen ze tegen Lieve zei: Entendao Portugues, mais não falo muito (Ik begrijp Portugees, maar spreek er niet veel). We voelden ons onmiddellijk een beetje lotgenoten. Dom André kwam na zijn verplichtingen bij ons staan, hij vertelde ons dat we nog eens op het gemak het volledige tehuis zullen bezoeken.
Wat een belevenis toch, die misvieringen hier. Misschien zal het binnen drie maand iets minder bijzonder zijn ;-)
Onderweg heeft de bisschop voor ons nog een fles water van 20 liter gekocht, dit kunnen wij niet te voet.
Wat een vruchtbare morgen! We maken vis klaar met 'leite de coco' (kokosmelk) wat een lekker sausje werd.
We deden de afwas, onze was en ruimden het keukentje op. Daarna werd het tijd om de Engels les serieus voor te bereiden. Dit nam meer tijd in beslag dan we op voorhand dachten, maar hier zullen we wellicht 8 uren mee kunnen vullen.
Rond 17u30 gingen we het dorpje nog even in om toch even de benen gestrekt te hebben vandaag. Ons supermarktje bleek ook op zondag open te zijn. Gelukkig want ons brood was bijna op. We ontdekten ook dat we er hesp konden kopen. We smulden van onze belegde broodjes!

De foto's van het stadje kun je zien in een album op picasa. Klik hieronder op de foto!

zat 21 en zon 22 februari

Zaterdag 20 februari

Onze dag startte met de markt: ze verkochten er groenten en kleren. Het was er een drukte van jewelste, alle kraampjes staan op 1 meter van elkaar. We hebben geen foto's kunnen nemen en we hebben ook geen kleren gekocht (alhoewel we toch veel mooie kleedjes zagen hangen) maar er komen nog zaterdagen genoeg!
Met heel wat gewicht 'tsjoolden' we terug naar ons huisje. Snel stopten we alles in de frigo want rond 10 uur wilden we het thuisfront nog eens proberen te bereiken. Voor het jonge ventje was het geen probleem om onze laptops op het internet aan te sluiten. De kabel werd verwisseld en hupla we konden eindelijk met beeld EN klank skypen!
Het uurtje vloog voorbij en met een 'big smile' vertrokken we opnieuw huiswaarts. Van onze vele groentjes maakten we een lekker slaatje. Daarna wachtten we op André die ons het interdiocesaan centrum zou tonen... Maar het werd langer wachten dan gedacht. Opeens werd er op ons deurtje geklopt, daar was hij dan ;-)
Hij verraste ons met een draadloze modem!! Vanaf nu kunnen we de blog updaten vanuit ons huisje! Dank u wel Dom André!
's Avonds lazen we nog enkele blogs van medestudenten in het buitenland. We zochten een receptje voor lookboter op... Man man man, wat was dat smullen van die zelfgemaakte lookbroodjes!

Vrijdag 19 februari

Vandaag dus geen daguitstapje... Aangezien het ons niet lukte om smsje te versturen kochten we wat credit. Sien kocht havaianas, want zonder hoor je hier niet thuis in Brazilië.
We kochten een prachtig nieuw tafelkleedje in het plaatselijk stoffenwinkeltje, en enkele eitjes wat dan ook ons middagmaal werd. Daarna deden we de afwas buiten wat toch veel leuker is dan thuis.
Vanmiddag werd een heuse studiemiddag, eerst kregen we bezoek van het buurmeisje Anakarolaine (7 jaar) en het buurjongetje Pedrinho (2 jaar). Portugees en Engels werden gecombineerd.
Nu is het wachten op Dom André die ons het interdiocesaan centrum van Ruy Barbosa wil tonen.
Hij kwam pas rond 17u30, we vertelden over onze plannen om een daguitstap te doen. Dom André kon ons alleen kerkelijke uitstappen aanraden, zo is er zondagavond een nieuwe priester die ingehuldigd zal worden. Dit is zo'n 70 km hiervandaan. Lieve ziet het niet zitten omdat het te laat is, wij zullen dan ook maar de gewone mis van zondagmorgen volgen. Hij nam ons niet meer mee naar het interdiocesaan centrum omdat het al zo laat was.
Wel neemt hij ons morgen mee om ook het centro caritas te tonen waar we wellicht met onze eigen laptop op internet zullen kunnen. We gaven hem als bedanking een doos Belgische truffels, laat het smaken!
Met een partijtje Carcassonne sloten we de dag af.

Dit zijn havaiana's. De meeste Brazilianen lopen hiermee rond.

donderdag 18 februari

Vandaag hadden we niet veel gepland. We wilden rond 10uur naar het andere internetcafé om te kijken of daar webcam en microfoon werkten. Helaas. Het werd opnieuw luisteren en wij typen en typen. Het deed opnieuw deugd om iets van het thuisfront te horen.
Waaaw in ons tuintje vliegt net een supermooi kolibrietje en ook heel wat hagedissen die
de gevels van de huizen bewaken. We hebben onderweg kruiwagens gezien waarin de mensen groeten verkochten. We hadden algauw alle groenten om lekkere soep te maken.
Samen met een soort witte wortel -die een beetje gelijkt op een aardappel- werd dit ons middagmaal.
De middag vloog voorbij al tetteren. Rond 16u30 wilden we op zoek naar het busstation om morgen een uitstapje te maken. Emerson, een jongen van 11, toonde ons de weg naar het busstation. Dit ligt blijkbaar aan de overkant van de stad.
We ontdekten onderweg waar de groentemarkt zaterdag zal plaatsvinden. In het busstation vroegen we een aangenaam plaatsje dichtbij, waar je eventueel ook een verfrissende duik kon nemen. Hij raadde ons aan naar Lençois te gaan, maar 6 uur rijden is lang...
Aangezien niemand uit Ruy Barbosa voor 1 dagje weg wil, naar gelijk waar, begreep hij onze plannen niet echt. Plots zei de man dat er een meer is in Ruy Barbosa zelf, we waren door het dolle heen. Tot de man ons in het woordenboekje het woord 'perigoso' aanwees. We moesten vergezeld worden door veel vrienden, twee meisjes alleen gaan beter niet naar het meer.
We keerden terug, zonder resultaat... Maar onze gids van 11 hebben we getrakteerd op een ijsje.
De avond kwam snel, een hevige wind stak op, bliksem en donder volgden al snel.
Het heeft even geregend, maar eigenlijk het spreken niet waard.
Na het avondmaal praatten we nog wat en gingen we naar bed.

woensdagavond

Woensdagavond zijn we na ons bezoek aan het internetcafé langsgeweest bij Dom (=bisschop) Andre. Na een erg verfrissende suco de ananás zei Dom Andre: het is tijd voor koffie. Dus liepen we naar de keuken, daar stond opnieuw een volledig avondmaal klaar. Voor het eerst aten we vis, Riet vond het zeer lekker. Ze praat er nog steeds over.
Aangezien het hier zo snel donker wordt, tussen 18u en 18u30, keerden we in het donker naar huis.
Zoals we eerder vertelden is er opnieuw veel straatlawaai (geen auto's, maar spelende kinderen en pratende mensen).
We speelden een spellete carcassone (met dank aan Andries' cadeautje ;-)) en kropen daarna alweer vermoeid, maar tevreden van de dag in bed.
Slaapwel!

Beelden op straat

te voet van school mooi uitzicht



te voet van school dalen en stijgen



spelende kindjes in de straat






































schooltje in zicht van uit ons huis (Klik op de foto, dan zie je de rode cirkel beter)

woensdag 17 februari

Hiernaast: Onze ingang naar het koertje. (Waar de was al hangt - zie lager...)

We waren net wakker aan het worden toen Lieve op de deur klopte. Ze ging met Fermino naar de mis van 8 uur voor aswoensdag.
Carnaval is afgelopen. We douchten en ontbeten. Toen ze terug waren, namen ze ons mee naar de school. Daar waren de leerkrachten een eerste personeelsvergadering aan het houden. We zetten ons in de kring en luisterden aandachtig.
Heel wat zaken werden besproken: het verbod op GSM's en MP3-spelers, het leerplan met verschillende thema's werd besproken, hun manier van evalueren, welke vakken belangrijker zijn tijdens de eindevaluaties.

We vertelden dat we elk 500 euro gekregen hadden van onze gemeente voor ontwikkelingshulp. Ze wisten algauw waarvoor ze het geld konden gebruiken. Ze willen een nieuw irrigatiesysteem aankopen om de gronden rond de landbouwschool beter te kunnen bevloeien.
Daarna vroegen we wat onze taak concreet zou inhouden. We zullen de eerste dagen verschillende vakken volgen en waar nodig de leerkracht assisteren. Ondertussen krijgen we de taal nog beter onder de knie. Aangezien de lerares Engels hoogzwanger is, vervangen wij haar.
Heel tevreden over de concrete invulling van onze stage, wandelden we terug naar ons huisje.
We maakten er spaghetti en deden daarna onze eerste was! Moedertjes, dat ging vlotjes!

Hiernaast: onze eerste wasdraad vol. Je kan er zeker van zijn dat alles hier sneller droog is dan in nu in België!




Wanneer we klaar zijn met dit berichtje te typen en de eerste foto's bewerkt te hebben, gaan we opnieuw naar het stadje.
We willen groenten, fruit en andere zaken kopen. Ook zoeken we een Braziliaanse 'cellular' (gsm). Daarna gaan we naar het internetcafé om alles online te plaatsen.



Hiernaast: onze slaapkamer met de muskietennetten.



Até logo!

dinsdag 16 februari

Foto van het huis van Fermino. Achter de boom onze ingang.

Oi!
Vandaag werden we uitgerust wakker, we dachten dat het 8 uur was. Maar op de polshorloge van Riet stond 6uur. Onze wekkerradio loopt hier blijkbaar sneller dan in België! Zou de Braziliaanse stroom hem zo'n sneltempo geven?








Foto van de "gang" en onze keuken.

We maken ons klaar en ontbijten want Fermino komt ons halen om de school te gaan bekijken. We maken kennis met de director die ons onmiddellijk heel wat Braziliaanse bomen leert kennen aan de hand van een prachtig boek.
Aangezien Fermino wilde vertrekken naar de supermercado, zagen we niet veel van het schooltje. Het is er momenteel nog vakantie, we hebben toch al op de 'koer' gestaan. In het supermarktje vinden we toch veel westerse producten. Geen vers vlees, maar honger zullen we zeker niet lijden! Met onze inkopen probeerden we te voet de weg terug te vinden. Wat aardig lukte, dankzij Sien haar oriëntatietalent. Vermoeid door de hitte vielen we even in slaap net voor de middag.

Hieronder: foto van douche met wc. Ernaast zie je het vuilnisbakje met gebruikt toiletpapier. Dat wordt in Brazilië niet "weggesjast"! Belangrijk om te weten!




Lieve kwam vragen of we zin hadden om bij Fermino te gaan eten. Aangezien hier enkel 's morgens vroeg broodjes verkocht worden, aten we dan maar bij Fermino. We leerden hun Braziliaanse kinderen kennen: Myriam en Newton. Die op tv geïnteresseerd het carnaval
in Salvador volgden. Fermino had een mailtje geprint dat voor Lieve bestemd was. We vroegen of we dat even konden beantwoorden via zijn internet. Al gauw werd de verleiding groot om te skypen! Nadat we het thuisfront even gehoord hebben, gaan we met volle moed terug naar ons deel van de woning. We nemen er de cursussen Portugees bij en studeren een beetje op ons binnenkoertje.

Hieronder: foto van het binnenkoertje. Ernaast zie je de wastafel in de keuken. Bemerk dat er buiten ook één staat. In Brazilië leef je evenveel buiten als binnen!
Rond 17uur, toen het heetste van de dag voorbij was en de zon al wat lager stond, maakten we ons klaar om de stad wat te gaan verkennen. Vandaag is alles nog gesloten door de laatste dag carnaval... Behalve het internetcafé. Het kost er 80 eurocent (= 2 Reals) voor 1 uur internet!
Nog meer goed nieuws: we kunnen geld afhalen met onze Belgische bankkaart. (Mastercard is hier dus niet nodig!)
Na een vruchtbare zoektocht, terwijl de zon achter de berg onderging, keerden we terug a casa. We aten een pistoletje (= pãozinha) en keken nog naar een aflevering 'van vlees en bloed'. (Met dank aan Griet, Siens zus).
Sien viel na 40 minuten al in slaap. Tijd om te gaan slapen dus.
Een geluk van de oordoppen want er was nog heel veel lawaai op straat. Het was immers nog maar 21u. We vragen ons af hoe het komt dat bijna alle mensen nog op straat zijn terwijl het buiten pikdonker is.
Morgen kijken we eens hoe het eraan toegaat. Slaap lekker!

15 februari

Zondag in de vroege uurtjes namen we afscheid van onze ouders en liefjes. Met een klein hartje stapten we op de trein naar Frankfurt. Ons groot avontuur kon nu eindelijk beginnen. Wanneer we dachten alle afscheid achter de rug te hebben verschenen daar plots uit de andere wagon Delfien en Ellen 'uitroepteken' (ontbreekt op het qwertytoetsenbord) Machtig gevoel. Na 3 vluchten zo'n 30 uren later, landden we in Salvador. Helaas merkten we niets van het carnaval.













L:Cadeautje van Andries!
R:Opstappen eerste vlucht!

Bij de Italiaanse priester Marcus aten we lekkere lasagna en beseften we dat het Portugees geen lachertje zou zijn. Na 300 km rijden door een onbewoond maar prachtig landschap arriveerden we eindelijk in Ruy Barbosa. Het gezellige stadje zal onze thuis zijn voor de volgende 3 maanden. We arriveerden in het huisje van Fermino die ons hartelijk ontving. We hebben 2 kamertjes, 1 voor ons en 1 voor Lieve en we hebben zelfs 2 douches, joehoeeee! Daarvan maakten we snel gebruik waarna we welkom waren bij Dom Andre voor een heerlijk avondmaal (met een ijsje) Om 7u30 kropen we in ons goed bed. Die 10 uren slapen deden deugd. Benieuwd wat morgen brengt...




In Parijs hadden we nog onze jassen en mutsen aan, maar de vlucht naar São Paulo was op tijd!

Al onze bagage kon bijna niet in de auto van Dom (=priester) André Dewitte! We hebben de rit toch overleefd...

Foto's uit Frankfurt

Samen met een vriendin wilden we Sien verrassen door hen te vergezellen naar Frankfurt. Ik kan je zeggen dat ze echt geschrokken was toen ze ons op de trein zag. We hebben nog enkele foto's van hun vertrek en Riet stelde voor om ze op de blog te plaatsen... Bij deze...
Mvg,
Delfien Indevuyst

Goed nieuws van André De Witte

Beste Filip en Families,
De reizigers zijn gezond en wel, en wel vermoeid, in Ruy Barbosa aangeland! De aankomst in Salvador was zoals voorzien.
De bagage liet wel niet veel ruimte en komfort. Maar iedereen heeft het overleefd!
Na een verfrissing onderweg waren we op het middagmaal bij de pastoor en de zusters van Ipirá.
En nu heb ik hen "thuis" gebracht bij Fermino. Ze krijgen - eindelijk - wat rusttijd in bed, na vliegtuig en auto.
Straks haal ik hen weer op voor de koffie hier bij mij. Maar ze zullen het zeker zelf wel in geuren en kleuren vertellen.
Een hartelijke braziliaanse groet.
+ André De Witte

De gevolgde route kan je hier bekijken:


Salvador-Ruy Barbosa weergeven op een grotere kaart

Vaarwel en tot ziens!

Na een emotioneel afscheid vertrok vanmorgen om 7u30 de ICE naar Frankfurt am Main met onze drie reizigsters aan boord. Intussen zijn ze daar al aangekomen en kunnen ze op zoek gaan naar hun vlucht naar Parijs. Het is een omweg, maar één die toch enkele honderden eurootjes uitspaart!
Maandagmorgen plaatselijke tijd komen ze aan. Dan is het hier alweer middag. (Je moet nu een tijdverschil van 4 uur rekenen.) Ze zullen ongeveer 30 uur onderweg geweest zijn... até logo!

Olà!!

De koffers maken is toch een héél werk! Twee keer 23 kilogram is toch te weinig als je knutselmateriaal, kleine cadeautjes en chocolade wil meenemen. Dit willen we gebruiken op het internaat en geven aan alle mensen die met ons gemaild hebben om de verblijf- en stageplaats te regelen.
Alles zit erin! Of neem ik nog een wekkerradio mee? Heb ik genoeg topjes mee? Zijn twee grote handdoeken genoeg voor drie maanden?
Op het platteland, waar wij zitten, is er bijna niets te krijgen behalve zelfgekweekt voedsel. Voor ander materiaal moeten we telkens naar de grootstad Salvador. Dit is toch 4à5 uur reizen voor 300 km.
Kunnen we daar maandag misschien al iets kopen wanneer we er net geland zijn? Of zal het te druk zijn in de stad doordat er carnaval is...
Zoveel vragen! De antwoorden krijgen we waarschijnlijk pas binnen enkele dagen :)
Het wordt nu echt wel spannend!

Até breve!

quiz Brasiliana

Gisterenavond vond onze quiz plaats in Sint-Eloois-Winkel. Een dikke merci aan iedereen die is afgekomen! De quiz zal ons een aardig centje opleveren om onze stageschool te steunen. Je zult er wel nog van horen... ;) Ondanks het hoge niveau van de muziekvragen, hopen we dat jullie zich goed geamuseerd hebben! (knipoog aan de quizgroep Noord-Zuid)

Momenteel zitten we nu allebei nog volop in stage. Met het vooruitzicht om zondag te vertrekken, zal het laatste weekje wel zeer snel verlopen. Het zijn spannende dagen want het afscheid komt nu echt dichtbij!

Bekijk de foto's hieronder:

Brazilquiz