Dinsdag 30 maart

Vandaag een drukke dag met maar liefst tien uren voor de klas. De ochtendshift startte in Carneiro Ribeiro om 7u15. De hele morgen hadden we klassen om te vertellen over Belgica. Handtekeningen werden uitgedeeld, school t-shirts werden gesigneerd. Wat jullie nog niet weten: in de escolas publicas dragen de leerlingen allemaal dezelfde t-shirt. Iedere school heeft zo z'n eigen kleur en opschrift. Onze sterallures moesten algauw plaats ruimen voor structuur en discipline voor de lessen van de namiddagshift. Wat uurtjes Engels en daarna twee uurtjes Artes in de 5de klas. (10-12jarigen) Zelfs de ambetantste leerlingen konden we nu zoet houden met het maken van wollen kuikentjes. Deze uren vlogen voorbij want we kwamen handen tekort om iedereen te helpen maar alle leerlingen gingen trots naar huis met hun kuikentje voor Pasen. Sommigen zagen er al een handeltje in en vroegen ons wat extra wol om thuis nog veel meer kuikens te maken.

We sloten onze dag af in de capoeira waar we na een tijdje op de bank gingen zitten want we waren bekaf en hadden onze spieren wat overbelast tijdens de opwarming.

Maandag 29 maart

Gisteren was een rustige dag: onze was doen en lesvoorbereidingen maken want de komende week wordt er een drukke. Waar wij gisteren enkele uren zoet mee waren, hebben de leerlingen vandaag in twee uurtjes klaargespeeld. We hebben het over het maken van een papier-machémannetje naar Niki de Saint-Phalle in de les Artes. Per twee werkten de leerlingen aan een mannetje. Toen we het voorbeeldje uithaalden, klonk er gewoaw in de klas! Ze konden er niet snel genoeg aan beginnen. Ze amuseerden zich werkelijk met het insmeren van de ballon met behangerlijm. Ze deden liever verder in de pauze met knutselen dan een merinda te gaan halen. In de namiddag belde Jouabi, onze mentor Engels van escola Carneiro Ribeiro, ons op om te vragen of we vroeger les konden geven. Een halfuurtje later stonden we voor de klas. We moesten opnieuw ons mannetje staan want de leerlingen stonden nogal scherp. Het lijkt alsof de speeltijd voor hen nooit eindigt...
's Avonds gingen we mee met Lieve naar EFA. Ze heeft er zaterdag een workshop rond de heilige week gegeven. Alle leerlingen kregen de opdracht om in groep een stuk uit het evangelie te dramatiseren. Vanavond werden de toneelstukjes opgevoerd: de voetwassing, de veroordeling van Jezus en de verrijzenis. Eén voor één waren het prachtige stukken.

Zaterdag 27 maart

Zaterdag marktdag. Deze keer waren we naarstig op zoek naar wat moois uit de kledingmarkt. Benieuwd of we een mooi kleedje zouden tegenkomen. Na een weinig succesvolle jacht, op wat onderbroekjes na, vertrokken we naar de bakkerij. Daar vroegen we 7 broden. De man keek hier even van op, maar de lijnzaadbroden zijn klein en altijd veel te snel op. Op de groentenmarkt plezierden we ons vaste kraampje met heel wat inkopen. Daarna huiswaarts en wat zag Sien in het laatste kraampje hangen? Een mooi kleed die haar prachtig paste! (zegt Riet) Sien ontbreekt een grote spiegel om zo'n mening te kunnen formuleren. Dit losten we dan op door een foto te trekken en ook Sien was tevreden. 's Namiddags werkten we ons stageportfolio wat bij. We ruimden de keuken op en maakten onszelf wat mooi want vanavond krijgen we bezoek van Christiane, Paulo en Pingu die ons de kneepjes van 'het pizza maken' komen leren. Volgens Braziliaanse normen kwamen ze meer dan goed op tijd (ongeveer 1 uur te laat) waardoor het pizza maken zal moeten uitgesteld worden naar een andere dag. We vertrokken dan maar onmiddellijk naar de praça waar we op een terrasje proefden van Pingu's zelfgemaakte caipirinha! Heerlijk! Er werd heel wat gebabbeld en afgelachen, vooral toen Paulo ons Nederlands begon na te bootsen. (Bijvoorbeeld: toen Sien vroeg aan Riet 'Ist al op?' wanneer ze de lege fles Schin zag.) Enkele glazen later vroeg Paulo of we madrinha wilden zijn bij hun huwelijk. (Op het dorpsplein had net een huwelijk plaatsgevonden.) We willen dit zeker doen en vroegen dus of ze voor 9 mei wilden trouwen. Daarna gingen we nog een pannenkoek eten in de creperia waar we een 'Grande Rio do Sul' bestelden met lekkere banaan en chocolade saus. De 'Rio de Janeiro' met kip en tomaten lieten we links liggen. 'I wanna know what love is' jankten we door de straten terwijl we naar huis wandelden. Ze zijn dit liedje hier nog altijd niet beu. We bedankten ze allemaal voor een heel geslaagde avond en beloofden dat we dit zeker nog eens zouden doen. Daar antwoordden ze geen neen op!

Vrijdag 26 maart

Deze voormiddag zijn we opnieuw in Lar de Maria gaan helpen. Er waren deze keer 8 kindjes. Enkele van de nieuwe kindjes leken getraumatiseerd. Ze speelden niet en weenden bijna de hele dag door. Het leek alsof niets tot hen doordrong. Toch deden we ons best en speelden met alle kindjes, we gaven hen een badje en hielpen bij het eten. Halverwege de voormiddag besloot de onthaalmoeder om met de kindjes buiten op de stoep te gaan zitten. Al gauw liepen de kindjes de stoep op en af. Wij riepen hun namen, hielden ons hart vast uit een lichte paniek. De onthaalmoeder bleef er rustig bij en inderdaad, de kindjes kwamen van zelf terug. In België zien we dit toch niet gauw gebeuren.


Na het eten was het bedtijd voor de kindjes, ook wij deden een middagdutje. Om 16u30 opnieuw naar EFA met goede moed. We moesten onze Belgische perfectionistische ideeën laten varen en de avond begon met wat Braziliaanse nonchalance. Iedereen die zin had, kwam eens kijken en kon gerust met enkele taakjes beginnen. De anderen wilden hun gewoonte om te gaan voetballen ook voor deze avond niet veranderen. Maar tegen 18u30 was iedereen wel bezig met het schilderen, het bakken of jungle speed/uno te spelen. In de keuken werd ook koffie in grote hoeveelheden gemaakt. Samen met een soort couscouscakeje konden ze hier al hun maag mee vullen terwijl de frietjes goudbruin kleurden. In het klaslokaal naast de keuken begon spontaan een feestje met Brasilian vibes. We grepen in en legden zelf wat Belgische muziek op. Dit leek echt wereldvreemd want niemand wist hoe ze hierop konden dansen. We deelden de frietjes uit die heel snel opgesmuld werden. Ze waren er echt verzot op.Daarna nog een lekker zakje popcorn. De leerlingen profiteerden van de Belgische avond want gewoonlijk hebben zij 's avonds saaiere activiteiten zoals discussiëren over het gebrek aan water, geloof, de landbouworganisaties,...
Terwijl de leerlingen verder dansten, vochten om de totem van jungle speed of UNO riepen onder de wapperende Belgische vlaggetjes, ruimden wij de keuken op. De avond was zeker en vast geslaagd. Om 22u liepen we vergezeld door twee leerlingen met een glimlach op ons gezicht naar huis.

Donderdag 25 maart

Vandaag staken ze in Carneiro Ribeiro... Geen lessen dus. Maar het komt goed uit, want vanavond hebben we de Belgische avond in EFA. We gingen aardappelen, olie, verf, een doek voor twister, papier voor de vlaggetjes en frietzakjes, ... kopen. Daarna hebben we het doek geschilderd. We zorgden dat we genoeg opdrachten hadden om 60 leerlingen tegelijkertijd aan het werk te krijgen. Frietzakken maken, vlaggetjes schilderen, aardappelen schillen, popcorn maken,...
































Om 16u30 vertrokken we richting school. Daar aangekomen, waren alle leerlingen met andere zaken bezig. Toen we Luiz vroegen of hij ook aardappelen had gekocht, antwoordde hij dat het niet paste voor hem om vanavond de Belgische avond te houden. Diep ontgoocheld, na een lange dag van voorbereidingen, verplaatsten we de Belgische avond naar morgen. De meisjes gingen voetballen, daar hebben we dan graag aan deelgenomen. Harde ballen maar ook heel wat lachen en discussiëren over de grootte van het doel is precies wat meisjesvoetbal hier inhoudt. Dolle pret! Zo werd het al gauw donker en zagen we geen steek meer om nog verder te voetballen. Jammer van de Belgische avond, we hadden er heel veel zin in.

Woensdag 24 maart

3 werf hoera voor de Belgen! Het is hen gelukt de lastige Braziliaanse pubers wat manieren bij te brengen. In de ene klas al beter dan de andere, maar over het algemeen vond de leraar Engels onze lessen 'muito boa!' Blijkbaar ligt het niet alleen aan de mentaliteit van de leerlingen om vervelend te doen, maar ook aan de aanpak van de leerkracht. Hij verwonderde zich erover dat we zo'n discipline doorvoerden in de klas. Meer interactie met de leerlingen en wat variatie in de les helpt hen om beter op te letten. Laat hen ook wat meer oefeningen maken en ze zijn rustig aan het werk. We brachten wat klasorganisatie bij door hun banken beter te schikken, hen niet zomaar het lokaal te laten verlaten en we leerden hen hun hand opsteken vooraleer ze mogen antwoorden. Hierdoor waren er al heel wat minder decibels te horen. Na 5 opeenvolgende lesuren, kwamen we moe maar voldaan in ons huisje aan. We bakten overheerlijke 'klakkaards' en vertelde het hele verhaal over de middag aan Lieve, die heel trots was en afsloot met '1-0 voor de Belgen'! Zij heeft vanmiddag met de derdes en vierdes van EFA gebreid. Volgende week start ze waarschijnlijk met enkele mama's uit de straat. Misschien zien we binnenkort wel heel veel gebreide babysokjes bij onze buren!

Dinsdag 23 maart

Een dag vol eigenaardigheden... Het begon met vier grote kameleons op het dorpsplein, die met elkaar aan het vechten waren. Wat zijn die beesten groot! Zijn die hier vrijgelaten ofzo? De Ruy Barbosianen keken er helemaal niet van op, dit in tegenstelling tot de Belgen. Een foto later wandelden we naar de school.














Daar aangekomen, lag een kanjer van een boom (zeker 100 jaar oud!), met wortel en al uit de bodem gerukt, midden het voetpad. Was dit door de hevige storm of door een botsing? Hoe dan ook het was een indrukwekkend zicht.














Daarna gingen we het schooltje binnen. We observeerden de eerste les van Jouabi, die het zich nogal gemakkelijk maakte. Hij stopte een dvd'tje in, waarin een man de Engelse les volledig gaf. Bijgevolg waren de leerlingen alles behalve oplettend. Enkele keren de dvd stopzetten en stilte vragen, hielp niet. De leerlingen verplaatsten hun stoelen, riepen van de ene kant van de klas naar de andere, liepen binnen en buiten, ... Wat een hel! De volgende les zou over fruitsoorten gaan, we besloten om het maar meteen van Jouabi over te nemen. Hij was hier heel gelukkig mee. Door middel van pictionary, brachten we op een andere manier de leerlingen wat Engels bij. Een leerling, dat we zonet in een andere klas hadden gezien, liep hier simpelweg ook eens de klas binnen. Riet liet dit niet gebeuren en vroeg wat hij er te zoeken had. Toen de leerling het lokaal verliet, was de klas opgetogen omdat eindelijk eens iemand een leerling op z'n plaats had durven zetten. De rest van de namiddag merkten we hoe pretentieus de leerlingen in deze school zijn. Hun ouders betalen veel om hen naar school te doen gaan. Het maakt het ons heel ambetant om te zien waar die kinderen mee spelen. Morgen zijn we van plan om meteen duidelijke afspraken te maken. Hopelijk kunnen we iets veranderen aan de gang van zaken. We weten niet of het er nu enkel bij Jouabi zo aan toe gaat of bij alle leerkrachten. Een observatielesje kan dus geen kwaad! Na school, kocht Riet ook haar havaiana's. Daarna liepen we de leerlingen van EFA tegen lijf. Wat een verademing, dit zijn echt rustige zieltjes! Toen we hen vroegen waarom ze buiten de schoolmuren mochten, bleek dat er een soort congres over de internationale dag van het water op de markt zou plaatsvinden. We zetten ons erbij, bekeken een film en daarna een discussie met hooggeplaatste mensen.













's Avonds nog een eigenaardig iets. Om 22u stond een leerling met z'n oudere broer aan onze deur. Die broer werkt al maar zou graag Engels leren. Z'n voorstel om in EFA mee te volgen, kunnen we niet aanvaarden. We stelden hem voor om een groepje leergierigen samen te stellen. Zullen we nu ook al privélessen geven?

maandag 22 maart

Nu het ons eindelijk gelukt is om alle reais uit de muur te halen, konden we de dineiros (geld) aan EFA overhandigen. Luiz' besluit staat vast om het geld te investeren in het plaatsen van dakgoten aan het schoolgebouw. Zo kunnen ze bij regenbuien nog meer regenwater opvangen in hun reservoirs. Naar ons oordeel is dit een heel goed project, want waterschaarste is in de sertão het grootste probleem.

















Toen Riet hen haar nieuwe aanwinsten op haar benen toonde, vonden de mannelijke leraren het leuk om te tonen van welk beest het waarschijnlijk kwam...














Een tarantula uit de tuin van EFA

Vanmiddag vertrokken we naar ons nieuwe schooltje: benieuwd wat de namiddag zou brengen. We kwamen rond 13uur aan, er was niemand te bespeuren. Siens eigenaardige voorgevoel werd bevestigd. Die namiddag werd er geen les gegeven. Er is een jongen van een belangrijk persoon gestorven. Daarom sluiten de gemeentescholen voor een dag. Hier worden blijkbaar regelmatig verlofdagen bijgemaakt. Morgen zal er wel les zijn, dan doen we een tweede poging. Thuis zijn we erin gevlogen: we hebben de eerste pagina's van ons stageportfolio getypt. Daarna deden we wat Chantal ons goed geleerd heeft: soep maken! 's Avonds kregen we een telefoontje van Lieve, ze was terug aangekomen in Ruy Barbosa. We gingen haar oppikken op het dorpsplein. Het eerste wat ze ons vertelde was dat ze een busoverval had meegemaakt. Twee gewapende mannen waren op de bus gesprongen om de kaartjesknipper van al zijn geld te bestelen. Ze vertelde hoe ze had neergedoken onder de buszetels en hoe groots de verhalen achteraf verteld werden. Je ziet dat je hier nog altijd op je hoede moet blijven. We dronken nog een lekkere tas soep en sloten de avond af met twee afleveringen van Van vlees en bloed.

zondag 21 maart

Vanmorgen stond de wekker op 5 uur. Chantal moest om 5u45 de bus halen om door te reizen naar Alagoinhas. De taxi kwam haar ophalen om 5u30. 's Morgens in de vroegte stonden we dus op straat Chantal uit te zwaaien. Daarna kropen we toch even terug in bed. Na een beetje te dutten, kon de dag beginnen. Zondag was opnieuw wasdag. Dit karweitje hebben we toch zwaar onderschat. Je zou er spieren van kweken: wassen, spoelen, wassen en nog eens spoelen, uitwringen en daarna ophangen. En dan nog is het moeilijk om al deze Braziliaanse geuren er uit te spoelen. Om 17 uur kwamen onze vrienden van de capoeira ons oppikken. We gingen naar een verjaardagsfeestje van een 1-jarig jongetje. Wij gingen in onze gewone zomerse kledij met teenslippers. We waren gegeneerd toen we zagen dat iedereen er op zijn paasbest bijstond. Alle vrouwen, jong en oud, waren geschminkt. Ze droegen allemaal muiltjes en ook de mannen hadden een hemd en lange broek aan. Opnieuw was het prachtig om zien: een kanjer van een taart met als thema woody woodpecker, twee prachtige schilderijen aan de muren, heel wat ballonnen en kleine hapjes.
Ook wij kregen een bordje vol 'lekkers': vleesbolletjes, zoute gefrituurde deegdriehoekjes, zure kokoshapjes, cachorro quente (=hot dog),... Heel wat vreemde smaken en dat allemaal op een bord. Daarna gingen we naar het huis van Christiane (de vriendin van Paulo, de capoeiraleraar). Ze toonden ons drie dvd's met foto's van het 15-jarig feestje van Islandia, de trouw van Christina (de tweelingzus van Christiane) en de familiefoto's van Christiane en Christina. Een voor een prachtige compilaties met muziek en bloemenmotiefjes op de achtergrond. De familiesituatie is nogal ingewikkeld: na enkele sterfgevallen en dubbele relaties wonen alle kinderen onder de vleugels van één moederkloek. Die werd toch wel even emotioneel bij het oprakelen van al die familiegebeurtenissen. Daarna naar de praça, het is hier de gewoonte om zaterdag- en zondagavond op het dorpsplein samen te komen, iets te drinken of acaraje te eten (een plaatselijk frituurhapje).
Later viel de avond in het water door een zuiderse regenvlaag waar maar geen einde aankwam.
We schuilden onder een kiosk. We zongen enkele liedjes en hielden de kindjes warm. Na een groot uur schuilen, besloten we om toch door de regen naar huis te lopen. Door het ontbreken van riolen bleef het water maar stromen over de straat. Het leek een heuse zondvloed. Kletsnat kwamen we in ons huisje aan. De zondvloed had ook ons huisje niet gespaard. We warmden ons op met een soepje, voor de eerste keer haalden we zelf onze trui boven. Met het gedruppel op de achtergrond vielen we in een diepe slaap.

foto's meer

zaterdag 20 maart

We verwenden ons vandaag opnieuw met frietjes. We beginnen er echte kenners van te worden, want ze smaakten nog beter dan de vorige keer. Nu weten we dankzij Chantal ook hoe we lekkere mayonaise kunnen maken. Tijdens het bakken, brainstormden we over onze Belgische avond dat we een dezer dagen zullen organiseren op school. Frietjes bakken doen we zeker en vast! Na het eten, deden we onze bikini aan en smeerden we ons vol met factor 30 want Paulo en Christiani, onze vrienden van de capoeira, zouden ons komen oppikken om naar het meer van Ruy Barbosa te gaan. Daar aangekomen, genoten we met volle teugen van het warme water en het spelen met de kinderen. We leerden hen ook een beetje zwemmen, iets wat niet even vanzelfsprekend is als in België. Christiani vertelde ons nog dat ze heel goed pizza's kon maken. Dat bracht ons op het idee haar en Paulo uit te nodigen hier eens van die lekkere pizza's te maken. Ze gaf ons elk een cadeautje, een plooibaar bekertje, dat overal van pas komt. Vanavond was het hier precies de zoete inval. Pingu, een ander capoeiravriendje, kwam nog snel met z'n usb-stick om de foto's van Chantal te vragen. (Chantal vertrekt morgenvroeg naar een ander Braziliaans oord.) Daarna kwam Dom André over de vloer om afscheid te nemen van haar. Eenmaal de rust terug gekomen was, genoten we nog van onze zelfgemaakte bananenmilkshake. Ondertussen horen we nog het toeklikken van Chantals valiezen. Vlug in bed om haar morgenvroeg uit te wuiven!

Vrijdag 19 maart

7u30 blijft nog altijd vroeg om aan de lessen te beginnen, maar de wandeling naar het schooltje is toch aangenamer als de zon nog niet lang op is. Het schilderen was echt een succes. Vele leerlingen schilderden voor de eerste keer sinds jaren! Ze maakten er serieus hun werk van, opnieuw werkten ze door tijdens de speeltijd. De andere klas kwam benieuwd kijken en enkelen hielpen spontaan met de anderen. Ze vroegen wanneer zij die les zouden krijgen. De anderen wilden ook weten wanneer ze het zouden kunnen afmaken. Want vandaag is hun laatste dag aangebroken, ze komen pas binnen 14 dagen terug. Gelukkig, dan zijn wij er nog!

Donderdag 18 maart

Vandaag opnieuw een rustige dag. Na onze lessen in EFA, gingen we eens op bezoek in centro jovèm. Daar waren de kinderen bezig met kleine sleutelhangers te maken. Uit kokosnoten maken ze kleine havaianas. Eerst met schuurpapier het hout glad krijgen en daarna met porselein het houtje doen glanzen. Het vraagt heel wat werk, maar oud en jong, ze deden allemaal erg hun best. Ook wij hielpen even.



Daarna was het opnieuw tijd om lessen voor te bereiden. We zorgden ervoor dat alle havaiana's van de vorige klas aan een touwtje hingen. We willen morgen in de les plastische met verf werken. Tot onze grote verbazing vonden we in het papierwinkeltje grote potten verf. We investeerden ook in penselen. Dat zullen de leerlingen zeker en vast leuk vinden.
Met een spelletje Carcassonne sloten we de dag af!

Woensdag 17 maart

Vandaag is Chantal naar de oogarts. We ruimden opnieuw het hele huisje op. Het diepvriezertje moet hier wekelijks eens ontdooid worden en dat is toch telkens een serieus karwei. 's Middags gaven we Engelse les. Dit maal zongen we zelf Michael Jackson, de leerlingen applaudisseerden meermaals. Het was een leuke middag. Chantal was van haar zandkorreltje verlost en vertelde over een jongen die ze bij Dom André ontmoet had. Hij speelt in de fanfare van Ruy Barbosa en had graag de Belgen eens op bezoek gehad. Zogezegd zo gedaan. Alle attributen werden geshowd en daarna werd een mooi stukje muziek gespeeld. Ze oefenen twee uur lang, voortdurend marcherend. Na enkele eerste valse noten, waren we al snel onder de indruk. Alle jongeren kennen de muziekstukken uit het hoofd en bespelen nog maar drie maand hun instrument. Daarna sprongen we nog even binnen in het ziekenhuis om de dokter te laten weten dat alles weer in orde is.

extra

Even vermelden dat we de vorige dagen wat censuur in onze blogberichtjes hebben moeten aanbrengen. Maar ondertussen mogen we vrijuit spreken. Chantal kreeg tijdens het afdalen van de berg een zandkorreltje in haar oog. Tot overmaat van ramp, konden we het er niet uitspoelen en bleef het er enkele dagen zitten. Het laatste deel van de tocht heeft ze dan ook blind afgelegd, met onze goede begeleiding. 's Avonds is Riet nog naar een apotheek geweest voor oogdruppels, maar toen ze het verhaal aan Dom André vertelde, besloot hij dat het beter was om onmiddellijk naar ponto do secours te gaan. De spoeddienst van het ziekenhuis. We hadden er een jonge dokter die stage loopt in Ruy Barbosa, ze heeft een deel van haar studies in Amerika afgelegd. Ook Riet liet even haar benen met de allergische reacties zien. We kregen twee voorschriftjes en vertrokken richting apotheek op zondagavond. De anesthesie had Chantal de illusie gegeven dat het zandkorreltje weg was, want enkele uren later was het terug afzien. Drie oogdruppeltjes waren telkens een foltering. Maandag gingen we dan verwoed op zoek naar een oogarts. Die zou pas vrijdagvoormiddag in Ruy Barbosa zijn. Woensdagvoormiddag kon ze wel naar Itaberaba. Dus werd het nog een dag langer afzien. Met beide ogen gesloten lukte het beter om de ogen zo weinig mogelijk te bewegen. Zo kon ze ook de pijn beperken. De taxi kwam haar halen en tegen woensdagmiddag was ze gezond en wel terug thuis! Enkele foto's tonen op welke manier ze hielp met de frietjes, de soep,...

Dinsdag 16 maart

Een heel normale weekdag vandaag: lesgeven, op boodschappen, afwassen, huisje opruimen en de zon vermijden. Lieve vertrok voor enkele dagen naar kennissen in Alagoinhas. We gingen ook informeren bij het busstation voor alle bussen naar Salvador, binnen 18 dagen krijgen we bezoek. We willen dan ook een hele leuke twee weken Brazilië voor hen voorbereiden!
Vanavond maken we pizzaatjes en daarna gaan we terug naar de capoeira :)

maandag 15 maart

Het lekker donkerbruin lijnzaadbrood dat we nu al een maand op bestelling krijgen van Gilmara, weten we nu eindelijk zelf te vinden. Het is een eindje stappen en ze bakken niet iedere dag van dat lekkere brood. Dus bestellen we er 6 voor morgen. Wanneer we terug thuis zijn ontfermt Sien zich over Michael Jackson en zijn liedje "Black or White" en Riet ontfermt zich samen met Chantal over de aardappelen en de zonnebloem, vandaag eten we frietjes!!!!! Samen met de kip aan het spit van de supermarkt en heerlijke coca-cola, mayonaise en ketchup, was het echt smullen, ons buikje rond! Daarna na het schooltje, de tweedejaars doen echt goed hun best. Een ontmoetingsgesprek en zichzelf voorstellen lukt al goed! We leerden hen zeggen 'I like...' en 'I don't like...', er kwamen verrassende en leuke resultaten boven. Zo schreven heel wat jongens I like school, I like to study, ... en I don't like to drink, I don't like to smoke, I don't like mean friends,... De jongeren zijn heel dankbaar dat ze kunnen studeren. Het geld van onze gemeentes en de quiz heeft hier een prachtige bestemming gekregen! We sluiten de les af met Michael Jackson. De twee uren vlogen voorbij! Toen we thuis kwamen stond een verrassing op de keukentafel: de mama van Anakarolaine had nog heel wat zoetigheden over van het feestje. Zo konden alle buren na het lawaai van de avond ervoor nu ook meegenieten van de taartjes. Nadat we opnieuw het thuisfront even hebben kunnen bereiken, maakten we lekkere paprikasoep.

Zondag 14 maart

Het is nog pikdonker wanneer we onze bergschoenen aantrekken en een resem "chocostuutjes" naar binnen werken. Om 4 uur zou de capoeiraleraar ons voor de deur opwachten om ons te gidsen. Maar tot onze grote verbazing is hij niet alleen, maar staat bijna de volledige groep klaar om de berg te beklimmen. Met een groep van 25 vertrekken we dan maar. Het eerste uur stijgen we heel fel in het pikdonker. Behalve de enkele zaklampen die mee zijn is het voornamelijk strompelend de koptrekkers volgen. Het pad is bezaaid met heel wat fijne kiezeltjes. Dankzij onze bergschoenen lukt het om grip te krijgen. De anderen doen hun havaianas af om met blote voeten nog sneller te stijgen. Het eelt wordt hier van jongsaf aangekweekt! Om 6 uur zijn we op de top. Kletsnat van 500 meter te stijgen in 1u en 50min, krijgen we even het gevoel op dauwtrip te zijn in België, de mist op de berg zorgt voor koude temperaturen. Er wordt snel een vuurtje aangelegd, waar we allemaal in een grote kring rond gaan zitten. De jongens maken originele muziekinstrumenten met lege petflessen, kiezels, glas en hout. Er wordt gezongen, gedanst en capoeira aangeleerd aan de Belgen. Twee uren vliegen voorbij, de mist trekt weg, een prachtig uitzicht! Onmiddellijk moeten we de zonnecrème bovenhalen, want we zetten onze tocht verder richting een kleine cachoeira (waterval). Een serieuze afdaling met enkele jeugdbewegingliedjes (Atsjiekeboem, alewieoo alewaoo!) maakten de kilometers draaglijker. Onderweg passeerden we bananenbomen, mangobomen en jacabomen, smullen maar! Rond 12 uur bereiken we het kleine watervalletje, de kinderen stormen het water in. Na heel wat geplons en gespetter, wordt de picknick verorberd. De terugweg is echt zweten want de zon staat op zijn felst. Rond 16 uur, al 12 uur wakker, komen we moe aan in ons huisje. Tijd voor de lesvoorbereiding Engels van morgen... Om 19 uur hadden we nog een feestje, Anakarolaine wordt vandaag 8 jaar. De mama had graag dat we foto's trokken van iedereen op het verjaardagsfeestje. Als je kijkt op de foto's zal je zien dat er voor zo'n speciale gelegenheid wel wat centjes opzij worden gelegd: taarten, snoepjes, versiering, hoedjes, maskers en bordjes. Het meisje had een splinternieuw kleedje aan en haar haar in prachtige speldjes. Alle kindjes dansten en speelden op straat, hun huisje is daar te klein voor. We waren doodmoe toen we om 21u30 ons huisje binnenslopen, het feestje was nog lang niet afgelopen.

Zaterdag 13 maart

Vandaag gingen we in de voormiddag al naar het internetcafé, we hadden een afspraak met het KHBO om eens te vertellen over ons avontuur op de opendag. Het was een leuke babbel, hopelijk hebben we enkele studenten kunnen warm maken voor Brazilië.

Daarna kwamen we terug in de rush van ons Braziliaanse leven. Snel naar de markt om opnieuw enkele kilo's groenten te kopen. Daarna snel naar huis en lekker soep klaarmaken. Om 13u30 terug paraat in de klas. Vandaag zouden we artes geven aan het eerste jaar. Toen we arriveerden zagen we het eerste en tweede jaar in één klaslokaal zitten. De leerkracht Itamar vroeg of we aan beide groepen les wilden geven... Zo gevraagd, zo gedaan. 67 leerlingen ontwierpen hun eigen havaianas. We waren wel blij dat beide klassen met dit werkje klaar zouden zijn. Wat een hitte vandaag, alle Brazilianen zoeken de schaduw van hun huisje op, wij wandelen in schuim en in zweet naar het dorp achter brood en andere kleine inkopen. 's Avonds opnieuw lekker lijnzaadbrood, het was het wandeltochtje waard. Na eindelijk nog eens een spelletje Carcassonne gespeeld te hebben, kruipen we vroeg in bed want morgen om 3u30 staat de wekker!

vrijdag 12 maart (een beetje Hollywood in Brazilië)

De dag startte met een lesje PO in het 2de jaar. In ons schooltje EFA zijn er 4 jaren. Je zou nu denken dat je als leerling tussen andere leeftijdsgenootjes zit, maar hier in EFA is dit niet zo. In het 2de jaar waar we vandaag PO alias "Artes" gaven, was de jongste leerling 14 jaar (wat de normale leeftijd is) en de oudste 24. De anderen schommelden daartussen in. Dit komt doordat ze misschien als kind te ver van school woonden of omdat de ouders het belang van onderwijs nog niet inzagen. Nu, oud of jong, ze waren allemaal bereid om mee te werken.
Vanmiddag hadden we een afspraak met Joeabi, een leraar Engels van een andere school. Hij had ons enkele weken geleden aangesproken in het internetcafé en gevraagd om eens z'n school te bezoeken. We ruilden onze e-mailadressen. Woensdag stond hij plots in EFA en vroeg wanneer het voor ons eens paste om in zijn school over België te praten. We hadden er maar een raar gevoel bij dat hij ons opwachtte, terwijl hij niet kon weten dat wij op school zouden zijn. We haalden er dan maar directeur Luiz bij. Aangezien hij Joeabi kende en hij er geen probleem van maakte dat we ook eens een andere school zouden bezoeken, waren we gerustgesteld. Zo stonden we vanmiddag voor 4 nieuwe klassen. Allemaal even enthousiast om ons te horen praten over België. Ze vroegen zelfs onze handtekening! (zie foto's week 4) Het was duidelijk dat deze leerlingen rijker zijn dan de leerlingen in EFA, want velen stonden met hun GSM klaar om ons te fotograferen. We voelden ons als sterren in Hollywood... De leerkracht wou ons nog meenemen naar het huis van zijn oom. Hij spreekt ook Engels en hij wou ons eens het prachtige huis mét zwembad tonen. Toen we daar aankwamen had die oom geen tijd voor ons, maar gaf wel 50 reals. We weigerden het geld aan te nemen en keerden terug huiswaarts met de auto. IN de auto stelden we Joeabi voor dat we hem konden meehelpen met z'n lessen Engels. Zo te horen wachtte hij daar al de hele middag op want hij reageerde heel erg dankbaar. 'Obrigado obrigado, I need it' Hij spreekt wel wat Engels maar vaak begrijpt hij niet alles wat we hem vragen en spreekt hij vele woorden verkeerd uit. Wij zijn blij met deze kans om ook in deze school les te mogen geven. Vanaf volgende week beginnen we eraan en combineren we het met EFA. We zijn benieuwd! Om de dag af te sluiten, gingen we naar de capoeirales, dat alweer prachtig om zien was.

De foto's van week 4

Donderdag 11 maart

Vandaag om 7u30 Engelse les voor de tweedejaars. Antonia was ook van de partij. De leerlingen liepen over van enthousiasme. Door klassikaal en luidop veel woorden Engels te spreken en door veel herhaling, willen we ook in deze groep proberen om de drempelvrees naar het Engels weg te werken. We merken hier al enkele weken dat de Portugese klanken altijd achteraan in de mond gemaakt worden. Voor Engels heb je de andere klanken ook nodig. Dit zorgt voor heel wat uitspraakproblemen... Maar door veel herhaling, zal hun dit wel lukken. Door de vele lessen van vandaag, vloog de tijd voorbij. 's Avonds was er opnieuw breitijd. Chantal plantte aardperen met de jongens. Ze mochten eerst eens proeven, hierdoor was de motivatie groter want de smaak beviel hen wel. Daarna gingen we kijken naar de jongens die in de sporthal naast school aan het voetballen waren. Deze sporthal is splinternieuw en heel mooi en in het bezit van de gemeente...
Vanavond hebben we een spreekbeurt over België voorbereid. Want morgen gaan we naar die andere school waar de leerlingen heel wat inschrijvingsgeld betalen, wat betekent dat ze rijk zijn. We zijn benieuwd of er een andere mentaliteit zal zijn...

Woensdag 10 maart

Met Antonia, de geschiedenis en aardrijkskunde lerares, hebben we een goed contact. Ze vraagt steeds hoe het met de beten op Riets benen gaat. Ze zou graag wat Engels bijleren. Ze wandelt ook steeds mee als onze job erop zit. Vandaag gingen we kijken in haar les aardrijkskunde. Over de middag bleven we in school eten. We integreerden een beetje tussen de jongens, die door onze aanwezigheid wat onwennig giechelden. Ze vroegen al heel wat in het Engels en waren heel erg geïnteresseerd. Een ervan stelde zelf voor om ons een rondleiding te geven in de school. Zo ontdekten we een slaapkamertje waar een leerkracht over de middag lag te soezen, een stenen oven waar iedere avond brood gebakken wordt voor het ontbijt, ze hebben ook heel wat bijenkasten om honing te maken. Ook voor ons was deze rondleiding dus heel interessant. 's Namiddags nog enkele lessen en om 17uur was er de avondactiviteit voor de meisjes. We leerden hen breien. Er was opnieuw heel wat interesse en met Michael Jackson op de achtergrond kwam ook hier een beetje Engels aan te pas. Niet enkel de meisjes waren geïnteresseerd, ook de jongens kwamen vaak eens piepen.

Dinsdag 9 maart

Na ons kort uitje waren we blij om terug naar ons schooltje te gaan. We wilden vanmorgen zeker Itamar zien, want hij had ons voorgesteld om eens een voorstelling over België te gaan doen in een andere school. Misschien wist hij al een dag of concretere informatie. We observeerden enkele lessen, zo leerden we de nieuwe leerlingen van het eerste en tweede jaar kennen. Na schooltijd kwam Frederike op bezoek, ze wilde eens horen hoe de twee daagjes Chapada geweest waren. Ze vertelde dat er dit jaar meer meisjes in het schooltje zijn dan andere jaren en vroeg of wij een speciale activiteit weten, iets praktisch voor de meisjes. We brainstormden wat... Lieve zou graag aanleren hoe de meisjes moeten breien, daar starten we morgen mee.
's Avonds was er weer capoeira, deze keer stond Chantal in het middelpunt van de belangstelling. Wij waren deze keer toeschouwers. Na de les spraken we nog met de leraar Paulo, hij wil ons eens meenemen om de berg te beklimmen. Dit doen we komende zondag, om 5uur 's morgens starten, zo kunnen we de grootste hitte ontwijken. Ook wil hij ons meenemen naar het meer hier in Ruy Barbosa. Dit doen we later eens want Sien, die nog steeds roodverbrand is, ontwijkt nu beter even de zon.

foto's chapada diamantina

Zondag 7 en maandag 8 maart: Chapada Diamantina

We vertrokken met een volle tank, een koffer vol kleren en eten, de kaart van Bahia en onze bergschoenen richting Chapada Diamantina. We waren door het dolle heen, het is echt leuk om het stadje na drie weken eens te kunnen verlaten. Slechts enkele kilometers misreden kwamen we 3 uur later aan in Andarai. Dankzij Fermino en Frederike wisten we dat Pousada Ecologica een goed hotelletje was, waar ze ook gidsen regelden. We waren er nog maar een half uurtje en de gids kwam ons halen om zijn grootse plannen te vertellen. Zondagnamiddag naar Poço Azul, cachoeira Garapa en het stadje Andarai. Maandag gaan we eerst naar de markt in Andarai om daarna een grote wandeltocht te maken naar cachoeira Ramalho.
Poço Azul was een heel eind rijden. Na een grote regenvlaag kwamen we aan en werden we gevraagd om in onze bikini met sandalen een douche te nemen... We stonden er wat onwennig bij, gingen we niet gewoon het ondergrondse, donkerblauwe water van de grot gaan bekijken? Na enkele trappen af te dalen, werd alles duidelijk. We kregen een snorkel, duikbril en zwemvest. In dit donkerblauwe water mochten we zwemmen en snorkelen. Het was een heel mooi natuurverschijnsel (het water kleurt zo donkerblauw door magnesium en calciumcarbonaten). Tijdens de terugweg sloegen we af naar een klein baantje. Nog een geluk van Chantal haar slipcursus en de goeie volkswagen, want dit was precies een jungletour. We parkeerden in het bos en gingen wandelen... We dachten nochtans dat we gewoon een stopje zouden nemen langs de weg om een waterval te bekijken. Toen zagen we plots een grote plas water dat deze keer roodbruin kleurde (ditmaal door het koper). We wandelden door dit water en over keien naar een kleine waterval waar we even mochten baden. Op de terugweg vertelde de gids heel wat over planten die medisch gebruikt kunnen worden, zo liepen we een uur rond met een blad op ons voorhoofd die normaal gezien hoofdpijn wegneemt. Riet merkte er niet zoveel van... Daarna nog een kerkje, standbeeld,... in Andarai bezocht. In het hotelletje bestelden we een lekkere pizza, moqueca (typisch visgerecht van Bahia) en caipirinha. Na deze overheerlijke maaltijd gingen slapen.
Maandagmorgen geen wolkje aan de lucht, het belooft een mooie dag te worden. We trekken bergschoenen aan en smeren zonnecrème en ook onze kuiten. Alle drie zagen we het 100% zitten om een mooie wandeltocht te maken. Het was maar 7 km naar de waterval en 7 terug. Dit kunnen we wel aan! De Braziliaanse temperaturen en het kleine pad door de wilde natuur, maakten er toch een serieuze doorbijter van. Na heel wat stijgen en dalen, kwamen we dichtbij de waterval. Toen we het water hoorden, verscheen een glimlach op ons gezicht. Toen we hem zagen, werden we even stil. Het was volop genieten van de prachtige natuur. Eenmaal aangekomen in het meertje onder de waterval, werden de bikini's snel aangetrokken, zwemmen en zonnen maar. De terugweg was minder lastig, we daalden eerst af en bleven in de vallei wandelen. Nog even een tussenstop bij een kolk, een grappig natuurverschijnsel waarbij water met zo'n snelheid van onder de steen gestuwd wordt. Waardoor je omhoog gehouden wordt, zonder voeten op vaste bodem te hebben. De laatste kilometers gingen heel snel waardoor we plots terug in Andarai stonden. De gids nodigde ons nog uit om naar het kilorestaurantje te gaan. We zaten nog maar pas binnen of we hoorden regendruppels vallen op het dak. Enkele minuten later stroomde het water zelfs binnen en leek het alsof Andarai van de aarde zou wegspoelen. De betreurenswaardige marktkramers haalden vlug plastiek boven om de grootste schade te beperken. We vluchtten naar de auto en lucky ladies dat we zijn was de stortbui voorbij. In het hotel rekenden we af om op tijd terug in Ruy Barbosa te zijn. We wilden namelijk zoveel mogelijk in het klaar licht rijden want hier zijn de banen onvoorspelbaar: koeien, honden, donkeys, hoge drempels, omgewaaide bomen, ...
Het zonnen van die dag had wat negatieve gevolgen voor Sien. Met een knalrode voorkant kroop ze snel in bed met een dikke laag aftersun. Een prachtige 2-daagse gaf ons de goesting om er terug in te vliegen!

zaterdag 6 maart

Zaterdagmorgen gingen we groenten kopen naar de markt. Een regenbui maakte ons kletsnat, het was zeulen met alle kilo's groenten en fruit! We maakten lekkere soep samen met Chantal. Ons idee om een uitstapje te maken, kreeg deze keer meer vorm. We gingen naar een locadora om een auto te huren. Laat in de namiddag brachten ze een mooie, zwarte volkswagen naar ons huisje. Alle papieren waren in orde. We maakten ons valiesje voor de komende twee dagen. Vroeg in bed, want morgen willen we vroeg vertrekken naar Chapada Diamantina!!

de paarden en de markt: foto's

foto's vrijdag

Vrijdag 5 maart

Vandaag gingen we op weg naar het schooltje, raad eens wat we op de grond zagen liggen? Eenzelfde grote kever die gisteren door onze kamer zoefde. We trokken er een foto om jullie te tonen hoe groot zo'n beesten hier zijn! De lessen die we vandaag gaven, waren erg leuk. De leerlingen maakten er hele mooie kunstwerken van. Sommigen vonden het zo belangrijk dat ze er hun speeltijd voor opofferden. Met een goed gevoel gingen we naar huis (in de regen...) Daar stond ons een grote kuis te wachten, want eens het geregend heeft, komt al het stof van uit het dak naar beneden. Tevreden over ons werk, smulden we van een lekkere pizza. We bakten een cake en maakten popcorn voor onze gasten die vanavond arriveren. Vanaf morgen verblijft Chantal bij ons, een Belgische dame die ook het Braziliaanse leven wat beter wil leren kennen. Nu zijn we ongeduldig aan het wachten op hun aankomst... Ze hebben voor ons namelijk tickets naar Foz Iguaça kunnen boeken! Straks gaan we nog naar de capoeira, Sien voelt haar buikspieren nog steeds van dinsdag :-) Benieuwd wat het vanavond zal worden. De dag vloog weer voorbij!
We zijn niet meer naar de capoeira gegaan. Lieve en Chantal zijn pas om 19u thuisgekomen. Er werd heel wat bijgebabbeld, Chantal maakte een lekkere soep van de groenten die we nog hadden. We hielpen met haar muskietennet en zo gingen we slapen. Morgen weer groentenmarkt.

Donderdag 4 maart

Door de regen van gisterenavond was het een aangename koele nacht geweest. Toch moesten we er jammer genoeg vroeg uit, want vandaag zouden we misschien naar de fazenda van 'professor Andre' gaan. Om 7u30 stonden we paraat in school. Er stond een kleine vrachtwagen met laadbak te wachten. Daar kropen alle leerlingen in, ze hielden zich goed vast aan elkaar. Wij deden met hen mee. Algauw wapperden onze haren door de wind, eens een aparte manier van een daguitstapje maken. We kwamen in een grote paardenkwekerij. Waar heel wat jonge gasten meehielpen om de dieren te verzorgen. De leerlingen toonde trots alle paarden, we moesten overal foto's van trekken... Alsof er in België geen paarden bestaan. De Brazilianen zijn erg fier op hun paarden en voelen zich dan ook heel trots als ze dit met ons kunnen delen. We werden overvallen door de laffe warmte rond de middag. Een namiddagje lezen, rusten en het thuisfront horen, pepte ons terug op. We maakten een Royco-soepje, Frederike kwam een babbeltje slaan... ondertussen manifesteerden de insecten zich in huis. (Frederike vertelt dat dit altijd zo is na een avond felle regen...) Het werd erger en erger, overal waar we keken zagen we iets kruipen en we voelden wel altijd iets kriebelen. Een grote zwart beest, waarvan we eerst dachten dat het een kakkerlak was, vloog plots als een gek door ons kleine keukentje!! Toen was de maat vol, we kropen gefrustreerd onder ons muskietennet, het enige veilige plaatsje in huis. Zouden we hier van dromen?

Woensdag 3 maart

Vandaag gingen we helpen in Lar de Maria (= de haar van Maria) voor baby's en peuters tot drie jaar. We kwamen toe in een heel mooi huisje waar alles ingericht is ten gunste van de kindjes. Er waren vijf kinderen: Daniel, Stefanie, Emberto, Barbara en Julia. Onze dag vloog snel voorbij: we speelden wat met ballonnen en balletjes, we verversten pampers en gaven enkele flesjes, staken ze in bad en in bed. Algauw was het 16u30 en kwamen de mama's hun kindjes halen. We vonden het een leuke dag en werden geconfronteerd met de vele problemen in Ruy Barbosa door de vele verhalen van de onthaalmoeder die er al werkt sinds de oprichting. Bekijk zeker eens de mooie foto's. Toen we in onze straat aankwamen, merkten we dat heel wat vrouwen en kinderen met een kommetje buiten stonden te wachten. Nieuwsgierig als we zijn vroegen we aan onze buurkindjes wat er gaande was. Ze legden uit dat de gemeente telkens op de derde van de maand soep en brood komt uitdelen. We wachtten samen met hem, maar na 40 minuten was er nog niemand gekomen. De mensen vertrokken ontgoocheld naar huis. Terwijl we ons douchten om ons te bevrijden van die babygeurtjes, hoorden we veel lawaai op straat. Waren ze dan toch gearriveerd?
Kort daarna begon het serieus te regenen, ons dak is duidelijk niet waterdicht. Met potjes en pannetjes liepen we door het huisje om de schade te beperken... Met het gedrup en geplons van het water in de pannetjes, gingen we slapen.

foto's capoeira en Lar de Maria

In dit album kan je de foto's van de capoeira en de kinderopvang bekijken:

Dinsdag 2 maart

Vanmorgen werden we uit ons bed geklopt en geroepen. De metser nam onze badkamer onder handen met beitel en hamer. Er moet ergens een waterlek zijn... Gedaan met slapen dus! Alweer een hete nacht achter de rug en ons klaarmaken voor een nog hetere dag. Onze dag zag er heel normaal uit: naar school en terug. Vanavond nog eens naar de Capoeira, benieuwd wie vanavond de show steelt. Riet alleszins niet, met al haar beenproblemen (ontstekingen met blaasjes en brandwonden door Siens olie door het bakken van patatjes...).

Maandag 1 maart

Wat een geluk hadden wij vandaag! Overtuigd dat we pas om 11u les moesten geven, gingen we nog naar de stad om wat inkopen te doen. Toen we huiswaarts keerden, ontmoetten we Fermino die naar ons op zoek was. Hij vroeg ons waarom we niet in de school waren... 'Jullie les start om 9u15!' Toen was het al 9 uur. Snel vlogen we naar het schooltje, net op tijd om te beginnen, dankzij Fermino! De les verliep vlot en het waren mooie resultaten! :) We vroegen Lula ( de directeur) of we 's avonds armbandjes mochten maken met de leerlingen die daar zin in hadden. 'Optimo!' zei hij. Maar toen we in school arriveerden, had hij alle leerlingen bijeengeroepen en kondigde hij de eerste activiteit van de avond aan: de activiteit van de Belgische meisjes! Daar stonden wij dan met onze touwtjes en een mond vol tanden! Vlug legden we uit dat ze in kleine groepjes zouden moeten werken. Al bij al lukte het ons om de leerlingen leuke armbandjes te laten maken. Na onze activiteit was er nog een vergadering gepland voor leerlingen en leerkrachten. Een uur lang werd er gediscussieerd over watergebruik, de school verlaten, naar de kerk gaan en andere formaliteiten. Luiz regelde dat er 2 jongens ons naar huis zou begeleiden. In het donker is het hier immers niet erg veilig.

zondag 28 februari

Zondag, rustdag! Dat dachten we... we hadden eigenlijk meer werk dan gedacht. Riet vloog er meteen in en startte met het wassen van haar kleren van de voorbije week. Aangezien we hier van 's morgens vroeg tot 's avonds laat voortdurend zweten, zijn er dat een boeltje. Eenmaal we terug kleren hadden voor de komende week, vertrokken we naar een kilo-restaurantje. Wat een verschijning van lekker eten. We maakten enkele lesvoorbereidingen in de namiddag en gingen tegen de avond naar de mis. We liepen er veel studenten van EFA tegen het lijf. Ook kwam een ongewenste herrieschopper de misviering verstoren. Zo stond hij plotseling vooraan bij het altaar, Dom André te imiteren. Hij riep allerlei rare dingen uit, waar we niets van begrepen. Blijkbaar krijgen ze hem hier wekelijks over de vloer... Na de mis, nog iets drinken bij Dom André en daarna huiswaarts. Kan je het inbeelden dat je in België zoveel op bezoek zou gaan bij de bisschop?