zondag 21 maart

Vanmorgen stond de wekker op 5 uur. Chantal moest om 5u45 de bus halen om door te reizen naar Alagoinhas. De taxi kwam haar ophalen om 5u30. 's Morgens in de vroegte stonden we dus op straat Chantal uit te zwaaien. Daarna kropen we toch even terug in bed. Na een beetje te dutten, kon de dag beginnen. Zondag was opnieuw wasdag. Dit karweitje hebben we toch zwaar onderschat. Je zou er spieren van kweken: wassen, spoelen, wassen en nog eens spoelen, uitwringen en daarna ophangen. En dan nog is het moeilijk om al deze Braziliaanse geuren er uit te spoelen. Om 17 uur kwamen onze vrienden van de capoeira ons oppikken. We gingen naar een verjaardagsfeestje van een 1-jarig jongetje. Wij gingen in onze gewone zomerse kledij met teenslippers. We waren gegeneerd toen we zagen dat iedereen er op zijn paasbest bijstond. Alle vrouwen, jong en oud, waren geschminkt. Ze droegen allemaal muiltjes en ook de mannen hadden een hemd en lange broek aan. Opnieuw was het prachtig om zien: een kanjer van een taart met als thema woody woodpecker, twee prachtige schilderijen aan de muren, heel wat ballonnen en kleine hapjes.
Ook wij kregen een bordje vol 'lekkers': vleesbolletjes, zoute gefrituurde deegdriehoekjes, zure kokoshapjes, cachorro quente (=hot dog),... Heel wat vreemde smaken en dat allemaal op een bord. Daarna gingen we naar het huis van Christiane (de vriendin van Paulo, de capoeiraleraar). Ze toonden ons drie dvd's met foto's van het 15-jarig feestje van Islandia, de trouw van Christina (de tweelingzus van Christiane) en de familiefoto's van Christiane en Christina. Een voor een prachtige compilaties met muziek en bloemenmotiefjes op de achtergrond. De familiesituatie is nogal ingewikkeld: na enkele sterfgevallen en dubbele relaties wonen alle kinderen onder de vleugels van één moederkloek. Die werd toch wel even emotioneel bij het oprakelen van al die familiegebeurtenissen. Daarna naar de praça, het is hier de gewoonte om zaterdag- en zondagavond op het dorpsplein samen te komen, iets te drinken of acaraje te eten (een plaatselijk frituurhapje).
Later viel de avond in het water door een zuiderse regenvlaag waar maar geen einde aankwam.
We schuilden onder een kiosk. We zongen enkele liedjes en hielden de kindjes warm. Na een groot uur schuilen, besloten we om toch door de regen naar huis te lopen. Door het ontbreken van riolen bleef het water maar stromen over de straat. Het leek een heuse zondvloed. Kletsnat kwamen we in ons huisje aan. De zondvloed had ook ons huisje niet gespaard. We warmden ons op met een soepje, voor de eerste keer haalden we zelf onze trui boven. Met het gedruppel op de achtergrond vielen we in een diepe slaap.