zondag 21 februari

Vandaag maakten we ons mooi om naar de zondagsmis te gaan. André pikte ons op om 9u45 en we reden naar Casa De Caridade. Dit is een kleine kerk waar een opvangtehuis voor gehandicapten aan verbonden is. Bijgevolg zaten ook mentaal en fysiek gehandicapten de mis te volgen. Het was een drukke gebeurtenis aangezien vele mama's hun kleine spruit achterna holden. Daarnaast zongen de mensen allemaal uit volle borst mee. Drie vrouwen zongen ook mee door een micro, de een al wat beter dan de andere. Wat ons opviel was dat alle kinderen op hun paasbest rondliepen (zie foto's). Ook de havaiana's werden thuisgelaten. Wij dachten niet verder dan onze rok. Wat ons verder verbaasde was het moment waarop iedereen knielde om te bidden, sommigen al wat intensiever dan de andere. Net zoals in België wordt op een bepaald ogenblik de vrede van de Heer via een handdruk aan de buur doorgegeven. Hier betekent dit een volledige volksverhuis. Iedereen probeert zoveel mogelijk handen te schudden. Ook wij werden overladen met handjes schudden en knuffels. De vele liedjes werden dikwijls met grootse gebaren verrijkt. Gelukkig waren we oplettend toen we in de rij aanschoven om een hostie, want hier mag je je hostie in lekkere wijn dopen. Riet zag net op tijd hoe Sien dit deed, zodat ze geen afgang maakte. Helaas doopte ze het niet diep genoeg.
Iedereen vertrok uit de kerk, een vrouw had nog een beeld meegebracht dat Dom André moest zegenen. We gingen naar de zusters die zich ontfermden over de bewoners van het tehuis. Er zat een koddig kindje met syndroom van down dat deze week drie jaar wordt, (zie foto!) Er werken drie zuster en ook een stagiaire! Ze heet Klara en komt uit Italië. Zes maanden zal zij in het tehuis helpen. Toen ze tegen Lieve zei: Entendao Portugues, mais não falo muito (Ik begrijp Portugees, maar spreek er niet veel). We voelden ons onmiddellijk een beetje lotgenoten. Dom André kwam na zijn verplichtingen bij ons staan, hij vertelde ons dat we nog eens op het gemak het volledige tehuis zullen bezoeken.
Wat een belevenis toch, die misvieringen hier. Misschien zal het binnen drie maand iets minder bijzonder zijn ;-)
Onderweg heeft de bisschop voor ons nog een fles water van 20 liter gekocht, dit kunnen wij niet te voet.
Wat een vruchtbare morgen! We maken vis klaar met 'leite de coco' (kokosmelk) wat een lekker sausje werd.
We deden de afwas, onze was en ruimden het keukentje op. Daarna werd het tijd om de Engels les serieus voor te bereiden. Dit nam meer tijd in beslag dan we op voorhand dachten, maar hier zullen we wellicht 8 uren mee kunnen vullen.
Rond 17u30 gingen we het dorpje nog even in om toch even de benen gestrekt te hebben vandaag. Ons supermarktje bleek ook op zondag open te zijn. Gelukkig want ons brood was bijna op. We ontdekten ook dat we er hesp konden kopen. We smulden van onze belegde broodjes!

De foto's van het stadje kun je zien in een album op picasa. Klik hieronder op de foto!

zat 21 en zon 22 februari