Zaterdag 24 april

Vroeg uit de veren want vandaag hebben we een strakke dagplanning! We willen eerst naar de groentenmarkt om vers fruit en groenten in te slaan vooraleer het te warm is om met al die zakken te sleuren. Daarna nog snel naar het internetcafé want vanmiddag moeten we om 13u alweer lesgeven. Waarom op een zaterdag les gaan geven? Een leerlinge vertelde ons enkele dagen geleden dat vele ouders naar de school geweest zijn om te klagen over het wegvallen van veel lessen en ook over de manier waarop de lessen doorgaan. En inderdaad iedere reden is goed om geen les te moeten geven: geen krijt in de lokalen is bij wijze van spreken al voldoende.
De leerkrachten uit de staatsschool Carneiro Ribeiro hebben zo hun eigen logica om dit op te lossen. Komende donderdag zullen ze staken, daarom geven ze vanmiddag les volgens het uurrooster van een donderdag. Zo willen ze de ouders content houden. Dat komt toch op hetzelfde neer zou je zo denken? Niets is minder waar: er kwamen maar een kleine 40 leerlingen opdagen.
Rond 13u vertelde er een leerkrachte dat er al 10 leerlingen binnen waren. We vertelden dat we er net nog heel wat voor de school, op straat hadden gezien. Ze reageerde: hopelijk komen ze niet binnen! Van enkele klassen waren er slechts 3 of 4 leerlingen, die werden dan bij andere groepen gegooid. Joabi had ons al voorbereid op een kleine opkomst, daarom hadden we een leuke activiteit voorbereid. We maakten een ganzenbord met kleine doe-opdrachtjes. Toen één van de opdrachtjes scoobidoosleutelhangers maken was, kwamen plots heel wat andere leerlingen opdagen. Ze voelden zich niet gegeneerd om ook touwtjes te vragen en al gauw hielden we heel de school hiermee bezig. Zo vloog de voormiddag voorbij en hadden we het heel druk om alle leerlingen de juiste manier uit te leggen, zelfs de enkele leerkrachten die er waren, wilden dit ook graag leren. Toch waren een uur vroeger thuis dan normaal. Gelukkig maar, want de buurjongen was met zijn vrienden een zomerse barbecue aan het houden. Toen ze ons hoorden thuis komen, kwamen ze op onze deur kloppen om een biertje aan te bieden. We zeiden hier natuurlijk geen neen op! Riet had voortdurend de geur van een barbecue in haar neus, toen ze plots vlees op barbequespies zag passeren, was ze in de zevende hemel. Het was echt een gezellige avond, we hadden deze morgen op de markt wat populaire Braziliaanse carnavalmuziek gekocht. Ze waren hier niet zo'n fan van. Ze luisteren liever naar de Red Hot Chilli Peppers, Kings of Leon en Coldplay. Er werd eens goed met onze aankoop gelachen.
Al gauw werd het 19u30 en we hadden afgesproken om bij Christiane naar een DVD van onze capoeirafoto's te gaan kijken. De jongens wilden heel graag dat we bleven waardoor de Braziliaanse mentaliteit van een halfuur te laat komen in ons opkwam. Om 20 uur werd er op onze deur geklopt, daar waren de kindjes van de capoeira al. Enkele minuten later huppelden we met hen door de straat. We voelden de alcohol wat in ons bloed, even een klik maken en overschakelen naar een ander niveau. We hadden gehoord dat de mama van Christiane haar ogen had laten opereren, ze zat dan ook met een zonnebril in de living. Deze week is het in Ruy Barbosa 'Week van de gezondheid'. Dit wil zeggen dat er in het ziekenhuis heel wat specialisten aanwezig zijn die deze week gratis operaties uitvoeren. Daarna vertrekken de specialisten terug.
De Brazilianen houden van melige muziek, bij Christiane thuis hebben ze dan ook heel wat DVD's met optredens van Shakira, Béyoncé en Céline Dion. (Om maar enkele te noemen.) Die werden gauw opgelegd en met 8 vrouwen van 9 tot 26 jaar jankten we My heart will go on, Hips don't lie en Everything I do, I do it for you! Daarna gingen we nog even naar de praça, de markt is de ontmoetingsplaats voor alle leeftijden en zeker op een zaterdagavond. Tot onze verbazing was er deze keer een optreden! Toen we de woorden Deus, Jesus en heel wat gejuich hoorden, vroegen we aan Christiane wie er precies bezig was. De vele evangelische kerken hielden vanavond een viering. Heel wat aanhangers dansten, juichten en werden bijna gek bij het horen van de preken van de zanger/priester. We voelden ons precies in een sekte wanneer 100 man met hun handen naar de hemel gericht, schudde en beefde. Tegen 23u hadden we het wel gezien en vroegen we om te vertekken. Het duurde niet lang voor we in slaap vielen.